روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۸۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

علي بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن عيسي عن يونس عن حماد عن عبد الله بن سنان عن ابي الجارود قال قال ابو جعفر ع :

إِذَا حَدَّثْتُكُمْ بِشَيْ‏ءٍ فَاسْأَلُونِي مِنْ‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ ثُمَّ قَالَ فِي بَعْضِ حَدِيثِهِ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ نَهَى عَنِ اَلْقِيلِ وَ اَلْقَالِ وَ فَسَادِ اَلْمَالِ وَ كَثْرَةِ اَلسُّؤَالِ فَقِيلَ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ‏ أَيْنَ هَذَا مِنْ‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ قَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ لاََ خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوََاهُمْ إِلاََّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاََحٍ بَيْنَ اَلنََّاسِ‏ وَ قَالَ‏ وَ لاََ تُؤْتُوا اَلسُّفَهََاءَ أَمْوََالَكُمُ اَلَّتِي جَعَلَ اَللََّهُ لَكُمْ قِيََاماً وَ قَالَ‏ لاََ تَسْئَلُوا عَنْ أَشْيََاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۷۷

ابى الجارود گويد: امام باقر (ع) فرمود: هر گاه به شما از چيزى باز گفتم از كتاب خدا مرا بپرسيد (يعنى دليل آن را از قرآن بخواهيد) سپس در ضمن حديثش فرمود: به راستى رسول خدا (ص) از قيل و قال و تباه كردن مال و بسيار پرسيدن غدقن كرده. به او عرض شد: يا بن رسول الله همين در كجاى قرآن است؟ فرمود: خداى عز و جل (۱۱۴ سوره ۴) مى‏فرمايد: «در بسيارى از نجواهاى (تو گوشى‏ها) آنها خيرى نيست مگر آنكه دستور دهد به صدقه يا كار خير يا اصلاح ميان مردم» و فرموده (۵ سوره ۴): «ندهيد به سفيهان اموال خود را كه خدا آن را وسيله بقاى زندگى شما ساخته» و فرموده (۱۰۱ سوره ۵): «نپرسيد از چيزهائى كه اگر به شما اظهار شود بدتان آيد».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۷۷

ابو جارود گويد: امام باقر عليه السلام فرمود: چون بشما از چيزى خبر دهم از من بپرسيد كجاى قرآنست آنگاه حضرت ضمن گفتارش فرمود: پيغمبر (ص) از قيل و قال و تباه ساختن مال و زيادى سؤال نهى فرموده است، بحضرت عرض شد، پسر پيغمبر! همين كه فرموديد در كجاى قرآنست؟ فرمود: خداى عز و جل‏ ميفرمايد: (۱۱۴ سوره ۴) در بسيارى از سرگوشيهاى مردم خيرى نيست جز آنكه بصدقه يا نيكى يا اصلاح ميان مردم دستور دهد. و فرمود (۵ سوره ۴) اموالتان را كه خدا اقوام كار شما قرار داده بكم‏خردان مدهيد، و فرموده (۱۰۱ سوره ۵) از چيزهائى كه اگر بر شما عيان شود غمگينتان كند سؤال نكنيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۱۵

على بن ابراهيم، از يونس، از حمّاد، از عبداللَّه بن سِنان، از ابي الجارود روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «هر گاه شما را به چيزى خبر دهم، مرا سؤال كنيد از كتاب خدا» (يعنى بپرسيد كه كدام آيه به اين دلالت دارد). بعد از آن، در بعضى از حديث خويش فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله نهى فرمود از قيل و قال و گفتار بسيار با كثرت جواب و سؤال (يا سخنان بيهوده كه به كار نيايد)، و از فاسد نمودن مال به ترك اصلاح آن (يا صرف كردن آن در غير مصرف)، و از بسيارى سؤال». به آن حضرت عرض شد كه: يا ابن رسول اللَّه، اين در چه موضع از كتاب خدا مذكور است؟ فرمود: «به درستى كه كه خداى عزّوجلّ مى‏فرمايد: «لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ» «۱»، يعنى: «هيچ خوبى نيست در بسيارى از راز ايشان، مگر راز آن‏كه امر كند به صدقه دادن و يا هر چه در شرع حسن و مستحسن باشد، يا به اصلاح كردن در ميان مردم به رفع كدورت از دل‏هاى ايشان و الفت دادن ايشان به يكديگر» (بنا بر بعضى احتمالات كه در آيه مى‏رود). و فرموده است: «وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً» «۲»، يعنى: «مدهيد به سفيهان و كم‏خردان مال‏هاى خويش را و مال‏هاى ايشان را كه در تحت تصرف شما است و بر آن تسلط داريد. اى اولياى ايشان، آن مال‏ها كه خدا آنها را از براى شما سبب قيام معيشت و رابطه مقام امور دين قرار داده» (يا مال‏ها كه از جنس چيزى است كه خدا آن را چنين قرار داده؛ چه ايشان به جهت سفاهت، ضبط آن نكنند و آن را تلف گردانند و شما، يا خود را بى چيز گردانند. بنا بر هر دو تفسير كه در آيه ذكر شده است). و فرموده است: «لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ» «۳»، يعنى: مپرسيد از چيزى چند كه اگر آشكار شود از براى شما (يعنى جواب آنها) شما را ناخوش دارد و اندوهناك سازد» (چه كثرت سؤال، لازم دارد جوابى را كه موجب اندوه اين كس باشد، يا به حسب دنيا يا __________________________________________________

(۱). نساء، ۱۱۴.
(۲). نساء، ۵.
(۳). مائده، ۱۰۱.

به حسب آخرت).