روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۵۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عمن اخبره عن علي بن جعفر قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

لَمَّا رَأَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ تَيْماً وَ عَدِيّاً وَ بَنِي أُمَيَّةَ يَرْكَبُونَ مِنْبَرَهُ أَفْظَعَهُ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قُرْآناً يَتَأَسَّى بِهِ‏ وَ إِذْ قُلْنََا لِلْمَلاََئِكَةِ اُسْجُدُوا لِآدَمَ‏ فَسَجَدُوا إِلاََّ إِبْلِيسَ‏ أَبى‏ََ ثُمَّ أَوْحَى إِلَيْهِ يَا مُحَمَّدُ إِنِّي أَمَرْتُ‏ فَلَمْ أُطَعْ فَلاَ تَجْزَعْ‏ أَنْتَ إِذَا أَمَرْتَ‏ فَلَمْ تُطَعْ فِي وَصِيِّكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۰۷

از على بن جعفر، گويد: شنيدم از ابو الحسن (ع) مى‏فرمود: چون رسول خدا (ص) در خواب ديد كه: تيم (ابو بكر) و عدى (عمر) و بنو اميه به منبر او بر مى‏آيند، غمنده شد، پس خدا تبارك و تعالى قرآنى به او فرو فرستاد تا بدان تسليت جويد (۱۱۶ سوره طه): «و گاهى كه به فرشته‏ها گفتيم براى آدم سجده كنيد، پس همه سجده كردند جز ابليس كه سرباز زد» سپس خدا به او وحى كرد اى محمد من فرمان دادم و فرمانم نبردند، تو بيتابى مكن كه فرمان دهى و فرمانت نبردند در باره وصيت.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۹۹

حضرت ابو الحسن عليه السلام فرمود: چون رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در خواب ديد كه تيم و عدى (ابو بكر و عمر) و بنى اميه بر منبر او مينشينند، او را هراس و غم گرفت، خداى تبارك و تعالى آيه قرآنى نازل فرمود تا مايه دلداريش باشد: «و چون بفرشتگان گفتيم: بآدم سجده كنيد، همه سجده كردند، مگر ابليس كه سرپيچى كرد- ۱۱۶ سوره ۲۰-» سپس بپيغمبر وحى فرستاد كه: اى محمد! من امر ميكنم و فرمان نميبرند، پس اگر تو هم در باره وصى‏ات امر كردى و فرمانت نبردند، بيتابى مكن.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۵۷

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از آن‏كه او را خبر داده، از على بن جعفر روايت كرده است كه گفت: شنيدم از حضرت امام موسى عليه السلام كه مى‏فرمود: «چون رسول خدا صلى الله عليه و آله در خواب ديد كه تَيمْ و عَدى (...) و بنى‏اميه بر منبر او بالا مى‏روند، آن را قبيح و شنيع شمرد، پس خداى تبارك و تعالى قرآنى را فرو فرستاد كه اندوهناك به آن تسلى مى‏يابد و آن اين است كه: «وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ» «۵»، يعنى: «و ياد كن وقتى را كه‏ گفتيم به فرشتگان كه سجده كنيد براى آدم، پس سجده كردند مگر شيطان كه سرباز زد». بعد از آن به سوى آن حضرت وحى فرمود كه: يا محمد، من امر كردم و اطاعت نشدم، پس تو جزع مكن، چون امر كنى و اطاعت نشوى در باب وصىّ خود». __________________________________________________ (۵). طه، ۱۱۶.