بِالْأَسْحَار
«أَسْحار» جمع «سحر» (بر وزن بشر)، در اصل به معناى «پوشیده و پنهان بودن» است; و چون در ساعات آخر شب، پوشیدگى خاصى بر همه چیز حاکم است، «سحر» نامیده شده است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(به فتح س.ح) نزديك صبح. صحاح گويد «السحر قبيل الصبح» طبرسى گويد: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل آن به معنى خفاء است كه شخص در آن وقت در تاريكى مخفى است به ريه سحر گويند كه محلش مخفى است. [قمر:34]. نا گفته نمانر آياتيكه جريان رفتن آل لوط را بيان مىكند در آنهاهست كه فرشتگاه گفتند: تو با خانواده ات پاسى از شب گذشته يرويد [هود:81]. در اين صورت مىتوان گفت كه آنهادر شب رفته و طرف صبح از منطقه خطر گذشتهاند لذا فرموده «نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار در سحر گاهها حكايت مىكند كه بهترين وقت براى ياد خداست خوشابه حال آنانكه در آن اوقات مبارك با خداى خود راز و نياز دارند. سحور طعامى است كه در آن وقت تناول شود و تسحّر خوردن آن است (راغب).
