الْعِير
«عِیْرَ» چنان که «راغب» در «مفردات» گفته است: به معناى گروه و جمعیتى است که شتران و چهارپایان را براى حمل مواد غذایى با خود مى برند، یعنى به مجموع آنها «عِیْر» گفته مى شود (کاروان); بنابراین سؤال از آنها کاملاً امکان پذیر است، چرا که انسان ها را نیز شامل مى شود و نیازى به تقدیر نیست. بعضى از مفسران گفته اند: «عِیْر» فقط شامل چهارپایان مى شود، در این صورت آیه نیاز به تقدیر دارد، همان گونه که در «قریة» چنین است.
ریشه کلمه
- عير (۳ بار)
قاموس قرآن
كاروان. [يوسف:94]. راغب گويد: غير به گروهى گفته مىشود كه بارهاى طعام دارند و آن اسم مردان و شتران حامل طعام است هرچند گاهى در يكى هم استعمال مىشود. نگارنده گويد: در آيه فوق در مطلق كاروان اعم از مردان و شتران به كار رفته و در آيه [يوسف:70]. در مردان كاروان، زيرا سرقت در اشخاص صادق است نه در شتران يعنى اى كاروانيان شما دزدانيد و در آيه [يوسف:82]. مراد شتران است و «اهل» هم در قريه و هم در العير مستتر است يعنى از اهل شهرى كه در آن بوديم و از اهل كاروان كه در آن آمديم بپرس. «العير» فقط سه بار در قرآن مجيد آمده است كه گفته شد.
