نتایج جستجو

آن نوشته باشد و ديگرى را تا وقتى معين ببدن مى‏فرستد. در باره روح مجرد از نظر قرآن در «روح» شرحى نوشته‏ايم . 2- ذات و شخص. مثل [بقره:48]. بترسيد از روزيكه

كردند و به شاعران مطرب كيسه‏هاى زر دادند. و گرنه شعر مفيد و مبيّن حقيقت مورد نظر قرآن و اولياء دين است چنانكه از استثناء در آيه‏اخير روشن گرديد. اصولاً سخنى

نخل ندو ندى نذر نزع نزف نزل نسف نشء نشر نشط نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر نفس نفع نقر نقض نن نهر نهى نور نوق نوم نکل ه ها هبو هدى هذا هل

ارْتَابُوا إِلَيْک لَن وَعَدَنَا يَقُول الّذِي إِلَى دِينُهُم مُذْعِنِين يُخْرِج نَظَر قُلُوبُهُم قَوْلا يَقُولُون مَرَضا أَ لِلّذِين إِن لِيَقُول رَأَيْت حَسِب

ساق» یعنى در آن روز ریشه هاى هر چیز آشکار مى شود، ولى، معناى اول مناسب تر به نظر مى رسد. سوق‌ (۱۷ بار) وَ عَن يُدْعَوْن يُکْشَف إِلَى يَوْم صَادِقِين السّجُود

سوره «حمد» گرفته اند، زیرا سوره «حمد» بنا بر معروف، هفت آیه است و از این نظر که، به خاطر اهمیت این سوره و عظمت محتوایش، دو بار بر پیامبر(صلى الله علیه

هشتاد سال، بعضى هفتاد و بعضى چهل سال تفسیر کرده اند; و چون از این تعبیر به نظر مى آید که دوزخیان مدت هایى طولانى در دوزخ مى مانند، و سرانجام پایان مى یابد،

معنى «عالَمين» فرق بين مالك و ملك و اين كه قرائت «مالك يوم الدين»، بهتر به نظر مى رسد بحث روايتى دو روايت درباره «رحمان» و «رحيم» و سخنى پيرامون آن دو دو

خواهيم گفت آمده است. و خداوند جريانى و حكايتى و قولى مى‏آورد سپس مطلب مورد نظر را با آن تطبيق مى‏كند، در واقع مثل برای تفهیم مطلب و اشباع ذهن شنونده آورده

مشتق شده در حال بارگیری... لات همان لاء نافيه است كه تاء به آن لاحق شده به نظر جمهور اهل لغت آن دو كلمه است لاء و تاء تأنيث، مثل ثمّت و ربّت و عملش مانند

اسلام ازبين رفت و ريشه كن گرديد و اگر مطلق بودن و هلاكت مطلق باطل است به نظر مى‏آيد منظور اين است: حق آمد و باطل پاشيده و مضمحل گرديد و در آن عجبى نيست

همان كورى و لالى و كرى دنياست نظير آيه 18 بقره كه گذشت و نظير [انعام:39]. به نظر مى‏آيد منظور از [طه:124-125]. نيز همان باشد زيرا اين كورى نتيجه اعراض از ذكر

كار، تفريح، تحصيل، تغذيه، انفاق، انتقاد، قهر، صلح و علاقه به فرزند و ...، نظر داده و ما را به اعتدال و ميانه‌روى سفارش كرده‌اند. «3» جالب آنكه ابليس در

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... انتم اذ حلق بلغ ف حين نحن نظر اذا لولا قرب الى لو کذب

غرضش آن است كه «كانَ اللَّهُ عَليماً» يعنى خدا از ازل چنين بوده است ولى به نظر نگارنده زمان در آن ملحوظ نيست. و حق همان است كه گفتيم، جوهرى در صحاح گويد:

اَنَّ اللَّه لَيسَ بِظَّلامٍ لِلْعَبيدِ» در سوره ق نيز قريب به آن است. به نظر من آمدن صيغه مبالغه به مناسبت مقام است يعنى اگر خداوند كافر و ظالم را عذاب

و دستور خويش را به وى اعلام كرد چنانكه در سوره اعراف آيه 142 آمده است. به نظر مى‏آيد چون سى روز گذشت و موسى نيامد سامرى از اين جريان استفاده كرده دست به

رجع کون نزل ثم الذين ايى دعو الى على امن يوم هدى رئى ا اذا کذب علم بين الا نظر شىء الو سمو لم يا کما قد اذ کتب ارض امر الذى کفر اوى هو ردد ن انس نور اول

ف کم رئس بلغ لا هدى امن حلقم انتم اذا وله من اذ اله حتى لولا ما قصر حين نظر الله نحن يسر قرب لو شىء خوف ان حلل کذب علم ه حرم حصر سجد نن لم

[شعراء:128]. آيا بر هر بلندى ساختمانى بعبث مى‏سازيد بى آن كه غرض صحيحى در نظر داشته باشيد؟! در نهج البلاغه حكمت 78 فرموده: «وَ لَمْ يُنْزِلِ الْكِتابِ لِلْعِبادِ