نتایج جستجو

کلمه «حَمِید» از مادّه «حَمْد» به معناى «محمود»، به کسى مى گویند که در خور ستایش و داراى هرگونه کمال است و در اینجا منظور خدا است; بنابراین، «صِراطِ الْحَمِیدِ»

داشته و خواهان ستایش در برابر آن عمل ادعایى بودند. (و یحبّون ان یحمدوا بما لم یفعلوا) ۸- ترک عمل به وظیفه و ادعاى انجام آن و انتظار ستایش در برابر عملى

براى پیشى گرفتن از یکدیگر در رسیدن به یک هدف است، که در کارهاى نیک، قابل ستایش، و در کارهاى بد، نکوهیده است. سرع‌ (۲۳ بار) وَ إِلَى تُرْحَمُون لَعَلّکُم

در آمده و به تسبیح و ستایش خدایشان مشغولند و میان اهل بهشت و دوزخ به حق حکم شود و (همه زبان به حمد خدا گشایند و) گویند: سپاس و ستایش خاصّ خدای یکتا پروردگار

چيزى تواناست. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش خدا مشغولند که سلطنت ملک هستی و ستایش (اهل عالم) برای اوست و او بر هر چیز تواناست. آنچه در آسمان

1)- آغاز با حمد و ستایش خدا: سوره کهف همچون بعضی دیگر از سوره‌های قرآن با حمد و ستایش خداوند آغاز شده است، و از آنجا که حمد و ستایش بخاطر کار یا صفت مهم

او حکیم و آگاه است. همه ستایش ها ویژه خداست که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست، و همه ستایش ها در آخرت مخصوص اوست،

حمد و ستایش شود. (و لئن سألتهم من خلق السموت و الأرض لیقولنّ اللّه قل الحمد للّه) ۵ - عقیده به یک تایى خدا در خالقیّت، مستلزم منحصر دانستن تمامى ستایش ها

... لیقولنّ اللّه) ۹ - پیامبر(ص)، موظف به حمد و ستایش خداوند بود. (قل الحمد للّه) ۱۰ - همه حمد و ستایش ها، از آن خداوند است. (الحمد للّه) «ال» در «الحمد»

ترجمه Tabber requires Javascript to function. آنها می‌گویند: «حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به وعده خویش درباره ما وفا کرد و زمین (بهشت) را میراث ما

مددکاری نیازمند شود، و پیوسته ذات الهی را به بزرگترین اوصاف کمال ستایش کن. و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد

آسمان و زمین و هر که در آنهاست همه به ستایش و تنزیه خدا مشغولند و موجودی نیست در عالم جز آنکه ذکرش تسبیح و ستایش حضرت اوست و لیکن شما تسبیح آنها را فهم

رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‌آید؛ چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است! |كه هيچ گونه باطلى نه از پيش رو و نه از پشت سر [نه در حال و

به معناى حامد (ستایش کننده) گرفته شده است. ۱۲ - خداوند، سزاوار ستایش (اَنّ اللّه غنىّ حمید) «حمید» در برداشت فوق به معناى محمود (ستایش شده) گرفته شده است

می‌آورند که چون متذکّر آیات ما شوند به سجده رخ بر خاک نهند و تسبیح و تنزیه و ستایش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند. فقط کسانی به آیات

به نام خدای رحمتگر بر آفریدگان، رحمتگر بر ویژگان‌ هر ستایش ویژه‌ی خدا -پروردگار جهانیان- است. (خدای) رحمتگر بر آفریدگان، رحمتگر بر ویژگان. مالک روز بُروزِ

مى‌پردازند، و اوست ارجمند حكيم. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش خدای عالم که مقتدر و حکیم است مشغولند. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است،

(شایسته حمد و ستایش) است. (و هو الولىّ الحمید) ۹ - دریافت باران، پس از نیاز و ناامیدى، زمینه ساز توجه انسان به ولایت الهى بر هستى و روى آورى به ستایش او (و هو

اوست شكست‌ناپذير سنجيده‌كار. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش یکتا خدای عالم که مقتدر و حکیم است مشغولند. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین

خلقان، او را نامهای نیکو بسیار است، آنچه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش او مشغولند و اوست یکتا خدای مقتدر حکیم. اوست خدا، آفریننده، نوساز، صورتگر،