نتایج جستجو

مادّه «برق» (بر وزن فرق) در اصل، به معناى روشنایى و برقى است که در میان ابرها ظاهر مى شود، سپس به هر نوع روشنایى اطلاق شده است. برق زدن چشم ها که در این

خدا: نعمتهاى خدا ۳ روز: عظمت روشنایى روز ۲ سوگند: سوگند به روشنایى روز ۱، ۲ قرآن: سوگندهاى قرآن ۱، ۲ نعمت: نعمت روشنایى روز ۳

«بَرَه» به معناى سفید شدن است; سپس به هر گونه دلیل محکم و نیرومند که موجب روشنایى مقصود شود، برهان گفته شده است. بره‌ (۸ بار) برهن‌ (۸ بار) لا وَ رَبّه مِن

بلکه مجموع قرآن در آن داخل است، و در سوره «قصص» منظور دلائلى است که موجب روشنایى قلب مؤمنان مى شد، و هدایت و رحمت نیز از لوازم این بصیرت است، و به دنبال

آیات شامل این کلمه «شَفَق» به گفته «راغب» در «مفردات»، آمیخته شدن روشنایى روز به تاریکى شب است; و لذا واژه «اشفاق» به معناى توجّه و عنایت آمیخته با ترس

وزن بلخ) که در اصل، به معناى «کندن پوست حیوان» است، تعبیر لطیفى است، گویى روشنایى روز، همچون لباس سفیدى است که بر تن شب پوشانیده شده، به هنگام غروب آفتاب

«قصص» - مى توان جمله «لتبتغوا من فضله» را در تقدیر گرفت. ۶ - نقش سازنده روشنایى روز، در تلاش روزانه انسان ها و نشاط و شادابى آنان (و النهار مبصرًا) ۷ -

«آشکار» مى باشد. ۵- علم خداوند به نهان شدگان در تاریکیهاى شب و آشکار شدگان در روشنایى روز یکسان است. (و من هو مستخف بالّیل و سارب بالنهار) «من هو» عطف بر «من

لباس را بیرون آورد رنگ طبیعی تن آشکار می‌شود! تفسیر آیات ۱ - شب، آن گاه که روشنایى روز از آن رفته باشد، از آیات بزرگ خداوند و از نشانه هاى قدرت او است. (و

موعدکم یوم الزینة ) ۳ - اجتماع مردم مصر در روز عید، به هنگام بالا آمدن و روشنایى کامل آفتاب بود. (یوم الزینة و أن یحشرالناس ضحًى ) «ضحى» به زمانى گفته مى شود

قیامت، نیازمند داشتن نور و روشنایى از خود (یوم یقول المنفقون ... انظرونا نقتبس من نورکم) ۳ - مؤمنان، برخوردار از نور و روشنایى در صحنه تاریک قیامت (یوم یقول

که بر تو نازل کردیم، تا مردم را از تاریکیها (ی شرک و ظلم و جهل،) به سوی روشنایی (ایمان و عدل و آگاهی،) بفرمان پروردگارشان در آوری، بسوی راه خداوند عزیز

روز روشن‌ سوگند به روشنايى و برآمدن روز. سوگند به روز (در آن زمان که آفتاب بلند می‌گردد و همه جا را فرا می‌گیرد)! سوگند به روشنایی میان روز؛ سوگند به چاشتگاه

تاريكى‌ها به سوى روشنايى بيرون آورد، و او به مؤمنان مهربان است اوست كسى كه با فرشتگان خود بر شما درود مى‌فرستد تا شما را از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد، و

- هدف از نزول قرآن، بیرون آوردن مردم از ظلمت ها و رهنمونى آنان به نور و روشنایى ها است. (لیخرج الذین ءامنوا و عملوا الصلحت من الظلمت إلى النور) ۵ - پیامبر(ص)،

نیز از آنان سلب گشته است. ۱۰ - رها کردن منافقان در ظلمت و گمراهى پس از روشنایى گذرا، استهزاى خداوند نسبت به آنهاست. (اللّه یستهزئ بهم ... فلمّا أضاءت ما

داده است. (و جعلنا سراجًا وهّاجًا) «وَهَج» (ریشه «وهّاج»)، به معناى آتش و روشنایى آن است. (مقاییس اللغة) ۲ - خورشید پر فروغ، نعمتى الهى است. (و جعلنا سراجًا

درنگ كنيد كه من آتشى ديده‌ام، شايد شعله‌اى از آن برايتان بياورم يا در [روشنايى‌] آتش راهى بيابم هنگامى كه آتشى ديد، پس به خانواده خود گفت: «درنگ كنيد،

كسى آن كتابى را كه موسى آورده است نازل كرده؟ [همان كتابى كه‌] براى مردم روشنايى و رهنمود است، [و] آن را به صورت طومارها درمى‌آوريد. [آنچه را] از آن [مى‌خواهيد]

مى‌نمودند. پس، از مردم نترسيد و از من بترسيد ما تورات را كه در آن رهنمود و روشنايى بود نازل كرديم. پيامبرانى كه تسليم [فرمان خدا] بودند، به موجب آن براى يهود