نتایج جستجو

است و این تهمتى بود که مشرکان به پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى زدند. پيوسته خواندن. طبرسى در ذيل آيه 105 انعام فرموده: درس به معنى استمرار تلاوت است. به كهنه

شيطان باشد يا ازخود انسان در مجمع فرموده: وسوسه با صداى آهسته به سوى چيزى خواندن است [اعراف:20]. «وَسْوَسَ لَهُ» يعنى نصيحت و خيرخواهى بنظر او آوردولى «وَسْوَسَ‏اِلَيْهِ»

function. چرا که جمع‌کردن و خواندن آن بر عهده ماست! |چرا كه جمع آورى و قرائت آن بر [عهده‌ى‌] ماست چرا كه جمع‌كردن و خواندن آن بر عهده ماست! که ما خود قرآن

گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروی کن! |پس چون آن را قرائت كرديم، تو آن قرائت را پيروى كن پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن! و آن‌گاه که

آیات شامل این کلمه «دعاء»، گاه به معناى «خواندن» کسى است، و گاه به معناى «طلب کردن» چیزى است. دعو (۲۱۲ بار) وَ مَا إِلاّ لا مِن إِن الْکَافِرِين رَبّنَا

به معناى «ریگ» گرفته شده است; زیرا بسیارى از مردم در زمان هاى قدیم که به خواندن و نوشتن آشنا نبودند، حساب موضوعات مختلف را با ریگ ها نگه مى داشتند. «حصى»:

كه دعا مطلق خواندن و نداء خواندن با صداى بلند است على هذا نداء از دعا اخصّ است. راغب مى‏گويد: دعا مثل نداء است مگر آنكه نداء گاهى فقط خواندن است بدون ذكر

به معناى «ریگ» گرفته شده است; زیرا بسیارى از مردم در زمان هاى قدیم که به خواندن و نوشتن آشنا نبودند، حساب موضوعات مختلف را با ریگ ها نگه مى داشتند. در حال

بود که مشرکان به پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى زدند. درس‌ (۶ بار) پيوسته خواندن. طبرسى در ذيل آيه 105 انعام فرموده: درس به معنى استمرار تلاوت است. به كهنه

نماز گذار در بلند خواندن خارج شود و در آهسته خواندن نبايد طورى باشد كه خودش هم نشنود چون حدّ اعتدال توسعه دارد و با بلند و آهسته خواندن متعارف منافى نيست

را در آيه به كسر صاد خوانده يعنى: على را بر خلافت منصوب گردان اگر اينطور خواندن بر رافضی روا باشد صحيح است كه ناصبى آن را همينطور بخواند و بگويد: يعنى ناصبى

وَ قُرْآناً: جَمَعَهُ وَ ضَمَّ بَعْضَهُ اِلى بَعْضٍ» خواندن را از آن قرائت مى‏گويند كه در خواندن حروف و كلمات كنار هم جمع مى‏شوند راغب گويد:«اَلْقِرائَةُ

در خواندن قرآن پيش از آن كه وحى آن بر تو پايان يابد شتاب مكن، و بگو: پروردگارا! بر دانشم بيفزاى پس بلندمرتبه است خدا، فرمانرواى بر حق، و در [خواندن‌] قرآن،

نشانه‌هاى او اين است كه آسمان و زمين به امر او برپاست، سپس چون شما را با يك بار خواندن از زمين بخواند، در دم شما [از گورها] خارج مى‌شويد و از نشانه‌هاى او اين

فرمان اسلام، فرمان فرهنگى است. «اقْرَأْ» 3- خواندن بايد جهت الهى داشته باشد. «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ» 4- خواندن قرآن وسيله رشد است. «اقْرَأْ وَ رَبُّكَ»

را بر پا دارید، و زکات بپردازید، و همراه رکوع کنندگان رکوع کنید [که نماز خواندن با جماعت محبوب خداست]. و نماز را برپاى داريد و زكات بدهيد و با ركوع‌كنندگان

[نحل:126]. تعقيب: كردن كارى است بعد از كار ديگر مثل تعقيب نماز كه خواندن اذكار بعداز خواندن نماز است لذابه التفات و برگشتن نيز گفته مى‏شود مثل:[نمل:10]. يعنى

است و مصدر آن تُلّو و تِلو مى‏آيد و گاهى با خواندن و با تدبّر معنى است و مصدر آن تلاوة است. بنابراين، خواندن آيات خدا و تدبّر در آن را از آن جهت تلاوة گويند

چنين مى‏شود: بگو پروردگارم به شما اعتناء نمى‏كند و وقعى نمى‏نهد اگر نباشد خواندن شما به ايمان. يعنى در شما نسبت به خدا نفع و ضررى نيست و خدا قدرى به شما

نازل شدن این آیه چنین بوده كه مردم در حین خواندن نماز، سخن مى گفتند. سپس این آیه نازل شد و سخن گفتن موقع خواندن نماز حرام گردید. ابن زهرى گوید: درباره مردى