تِلْک
«تِلْکَ» در لسان عرب، براى اشاره به دور است، و کراراً گفته ایم که این تعبیر مخصوصاً کنایه از عظمت و اهمیت این آیات است، گویى در اوج آسمان ها و در نقطه دوردستى قرار گرفته است.
ریشه کلمه
- تلک (۴۱ بار)
قاموس قرآن
اسم اشاره است بر مفرد مؤنث. [طه:17]، آن چيست در دست راستت اى موسى. ناگفته نماند: اين كلمه چهل و يك بار در قرآن كريم آمده و در اغلب اشاره به جمع است و چون جمع به اعتبار جناعت مؤنث است از اين جهت مىشود به جماعت با تلك اشاره كرد مثل «تلك حدوداللّه - تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ تِلْكَ آياتُ اللّه - تِلْكَ الاَيّامُ نُداوِلُها» و در بعضى آيات فقط اشاره به مفرد مؤنث است مثل آيه اوّل و مثل «تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتى نورِثُ - تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَىَّ - تِلْكَ الدّارُ الْآخِرَةِ - تِلْكَ اِذاً قِسْمَةٌ ضيزى - تِلْكَ اِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ». گاهى به عنايت مخاطب، «تلكما و تلكم» آمده [اعراف:22]، [اعراف:43]، از اين استعمال فهميده مىشود كه مخاطب، دو نفر يا بيشتر است.
