بِالنّذْر
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نذر آن است كه چيز غيرواجب را بر خويش واجب گردانى در لغت آمده «نَذَرَ نَذْراً: اَوْجَبَ عَلى نَفْسِهِ مالَيْسَ بِواجِبٍ» نذر معلق بشرط آن است كه گويد: اگر از اين مرض صحت يافتم پنج روز براى خدا روزه خواهم گرفت و اگر معلق نباشد آن را نذر تبرعى گويند مثل «لِلَّهِ عَلَىَّ أَنْ أَصُومَ غَداً». [بقره:270]. [انسان:7]. * [آل عمران:35]. معنى آيه در «حرر» گذشت. بعضى نذر را وعده مشروط گفتهاند: «النَّذْرُ ماكانَ وَعْداً عَلى شَرْطٍ».
