رِبّيّون
از الکتاب
«رِبِّیُون» جمع «رِبِّى» (بر وزن ملّى) است و به کسى گفته مى شود که ارتباط و پیوند او با خدا محکم; با ایمان، دانشمند، با استقامت و با اخلاص باشد.
ریشه کلمه
- ربب (۹۸۰ بار)
قاموس قرآن
[آل عمران:146]. ربّى بكسر اول مثل ربّانى كسى است كه مخصوص به خدا باشد و به غير خدا مشغول نشود بقولى: ربّيون به معنى هزاران و ربّى به معنى هزار است. و «كَاَيِّنْ» كلمه تكثير مىباشد (الميزان) يعنى: چه بسا پيغمبر كه بسيارى از مخصوصان خدا همراه وى كارزار كردند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است. در اقرب الموارد و قاموس گفته ربّى واحد ربّيون به معنى هزارن نفر است.
