جِيدِهَا
از الکتاب
«جید» (بر وزن دید) به معناى «گردن» است، و جمع آن «اجیاد» مى باشد، بعضى از ارباب لغت معتقدند که «جید»، «عنق» و «رقبه» هر سه معناى مشابهى دارند، با این تفاوت که «جید» به قسمت بالاى سینه گفته مى شود، «عنق» به پشت گردن یا همه گردن و «رقبه» به گردن گفته مى شود، و گاه به یک انسان نیز مى گویند مانند: «فک رقبة» یعنى آزاد کردن انسان.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
گردن. [مسد:5] ريسمانى از ليف خرما به گردن دارد. راجع به اين آيه به (ت ب ب) رجوع كنيد.
