بَهْجَة
از الکتاب
«بهجة» (بر وزن لهجه) به معناى زیبایى رنگ و حسن ظاهر است که بینندگان را غرق سرور مى کند.
ریشه کلمه
- بهج (۳ بار)
قاموس قرآن
بهجت به معنى خوش منظر است كه بيننده آن شاد مىشود [نمل:60]، باغهاى خرّم كه سرور آور است با آن رويانديم [حج:5]، رويانيد هر گياه خوش منظر و سرور آور را. فعل بهج را از باب كرم يكرم خوش منظر شدن، گفتهاند (اقرب الموارد).
