فَارِهِين
از الکتاب
«فاره» از مادّه «فره» (بر وزن فرح) در اصل به معناى شادى زیاد توأم با بى خبرى و هواپرستى است; گاهى نیز به معناى مهارت در انجام کارى آمده است، گرچه هر دو معنا با آیه فوق متناسب است. اما با توجّه به ملامت و سرزنش حضرت صالح(علیه السلام)، معناى اول مناسب تر به نظر مى رسد.
ریشه کلمه
- فره (۱ بار)