الْأَيْد
از الکتاب
«ذا الأیْد»: به معناى صاحب قدرت است و توصیف داود(علیه السلام) به این کلمه به خاطر این است که نیروى جسمانیش در حدى بود که در میدان جنگ «بنى اسرائیل» با «جالوت» جبارِ ستمگر، با یک ضربه نیرومند به وسیله سنگى که از فلاخن رها کرد، او را از بالاى مرکب بر روى خاک افکند و در خون خود غلطید. حتى بعضى نوشته اند که سنگ، سینه او را شکافت و از آن طرف بیرون آمد!
ریشه کلمه
- ايد (۱۱ بار)
