بَلاَء
از الکتاب
«بلاء» در اصل به معناى کهنگى و فرسودگى است، سپس به آزمایش کردن «بلاء» گفته شده; زیرا هر چیزى بر اثر آزمایش هاى متعدد حالت کهنگى به خود مى گیرد. به غم و اندوه نیز «بلاء» مى گویند; چرا که جسم و روح انسان را فرسوده مى کند. تکالیف و مسئولیت ها نیز «بلاء» نام دارد; چرا که آنها نیز بر جسم و جان انسان سنگینى دارند. و از آنجا که آزمایش، گاهى با نعمت است و گاهى با مصیبت، این واژه به معناى نعمت و گاه به معناى مصیبت آمده است; آنگاه که به وسیله نعمت هاست آن را «بلاء حسن» مى گویند; و گاهى که به وسیله مصیبت ها و مجازات هاست به آن «بلاء سَىِّء» گفته مى شود.
ریشه کلمه
- بلو (۳۸ بار)
