آل عمران ٢٤

ذٰلِکَ‌ بِأَنَّهُمْ‌ قَالُوا لَنْ‌ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّاماً مَعْدُودَاتٍ‌ وَ غَرَّهُمْ‌ فِي‌ دِينِهِمْ‌ مَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌

ترجمه

مکارم شیرازیبهرامپورفولادوندالهی قمشه‌ایانصاریانآیتیخرمشاهیمجتبویخرمدلصادقی تهرانیمعزی

این عمل آنها، به خاطر آن است که می‌گفتند: «آتش (دوزخ)، جز چند روزی به ما نمی‌رسد. (و کیفر ما، به خاطر امتیازی که بر اقوام دیگر داریم، بسیار محدود است.)» این افترا (و دروغی که به خدا بسته بودند،) آنها را در دینشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند).

اين بدان سبب است كه آنها گفتند: هرگز آتش جز چند روزى به ما نخواهد رسيد، و دروغ‌ها كه مى‌ساختند آنها را در دينشان فريب داد

اين بدان سبب بود كه آنان [به پندار خود] گفتند: «هرگز آتش جز چند روزى به ما نخواهد رسيد»، و برساخته‌هايشان آنان را در دينشان فريفته كرده است.

بدین سبب که گویند: ما را هرگز در آتش جز روزهایی چند عذاب نکنند. و این سخنان باطل که به دروغ بر خود بسته‌اند آنها را در دین خود مغرور گردانیده است.

این روی گردانی به خاطر آن است که گفتند: هرگز آتش [دوزخ در روز قیامت] جز چند روزی به ما نمی رسد و آنچه همواره افترا و دروغ [به خدا] می بستند، آنان را در دینشان مغرور کرده است.

و اين بدان سبب بود كه مى‌گفتند: جز چند روزى آتش دوزخ به ما نرسد. و اين دروغ كه بر خود بسته بودند در دين خود فريبشان داد.

این از آن است که می‌گویند آتش دوزخ جز چند روز اندکشمار به ما نمی‌رسد، و برساخته‌هایشان آنان را در دینشان فریفته کرده است‌

اين از آن روست كه گفتند: آتش به ما نرسد مگر روزهايى چند. و اين دروغها كه مى‌ساختند آنها را در دينشان فريفته كرده است.

این (عمل آنان) بدان خاطر است که می‌گفتند: جز چند روز اندکی، آتش (دوزخ) به ما نمی‌رسد (و مجازات محدودی داریم. چرا که از قوم گزیده‌ایم!) و افتراهائی که در دینشان به خدای می‌بستند و (پیوسته) به هم می‌بافتند، ایشان را گول زده است.

همانا این از آن‌رو بود که آنان (به پندار خود) گفتند: «هرگز آتش جز چند روزی ما را لمس نخواهد کرد.» و آنچه که بر خدا افترا می‌بسته‌اند آنان را در دینشان فریفته و مغرور کرده است.»

این بدان است که گفتند نرسد ما را آتش جز روزکی چند و بفریفتشان در دینشان آنچه دروغ می‌بستند

آل عمران ٢٣	آیه ٢٤	آل عمران ٢٥
سوره : سوره آل عمران نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٦ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«ذلِکَ»: آنچه مذکور افتاد از تولّی و اعراض. ذلِکَ: مبتدا و عبارت (بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاّ أَیَّاماً مَّعْدُودَاتٍ) خبر است. «لَن تَمَسَّنَا»: به ما نمی‌رسد و ما را نمی‌سوزاند. «أیَّاماً مَّعْدُودَاتٍ»: چند روز اندک. منظورشان تنها چهل روز است که در آن گوساله‌پرستی کرده‌اند. «غَرَّ»: گول زد. فریب داد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَالَتِ‌ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَى‌... (۲)

تفسیر

المیزاننمونهتسنیمنور

• آيات ۲۵ - ۱۹ آل عمران
  
• مراد از ((ان الدين عند اللّه الاسلام ))
  
• اختلاف اهل كتاب ناشى از غرور و ستمگرى آنها بود
  
• دين واحد است و بعد از آن هيچ حجتى نيست
  
• چند نكته كه از جمله : ((فان تولوا فانما اليك البلاغ ...)) استفاده مى شود
  
• چگونه اهل كتاب فريب خدعه هاى نفس خويش را خوردند؟
  
• ملكات نفسانى عمل را در نظر انسان زينت مى دهند
  
• بحث روايتى
  

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - پایبندى به خرافات، عقاید بى اساس و احساس امنیّت واهى، عامل رویگردانى اهل کتاب از اسلام (ثمّ یتولّى فریق ... ذلک بانّهم قالوا لن تمسّنا النار)

۲ - اعتقاد واهى برخى از اهل کتاب به اینکه چند روزى بیش در آتش دوزخ نخواهند بود. (ثمّ یتولّى فریق منهم ... ذلک بانّهم قالوا لن تمسّنا النار)

۳ - احساس مصونیّت از خلود در آتش دوزخ، عامل فریب و گمراهى اهل کتاب (ثمّ یتولّى فریق منهم ... ذلک بانّهم قالوا لن تمسّنا النار ... و غرّهم)

۴ - باورهاى دروغین و خرافى، مایه فریب و گمراهى (قالوا لن تمسّنا النار ... و غرّهم فى دینهم)

۵ - عالمان اهل کتاب که از داورى کتاب خدا رویگردان بودند، به گناهکارى خود اذعان داشتند. (لن تمسّنا النار الاّ ایّاماً معدودات)

۶ - اعتقاد اهل کتاب به برترى نژادى و قومى خویش* (لن تمسّنا النار) باور یهود به اینکه جز اندکى عذاب نمى شوند، به قرینه «نا» در «لن تمسّنا»، احتمالاً برخاسته از خودبرتربینى در نژادشان بود.

۷ - اهل کتاب، معتقد به رستاخیز و کیفر اعمال (لن تمسّنا النار الاّ ایّاماً)

۸ - گروهى از اهل کتاب، قائل به وجود تبعیض در رستاخیز و کیفرهاى الهى بودند.* (لن تمسّنا النار الاّ ایّاماً) زیرا نسبت به خودشان عذاب اندکى را باور داشتند، ولى نسبت به دیگران چنین پندارى را نداشتند; یعنى تبعیض در رستاخیز و کیفرهاى آن.

۹ - اعتقاد به مصونیّت از خلود در عذاب، دروغى که اهل کتاب، آن را ساخته و خود را فریب دادند. (و غرّهم فى دینهم ما کانوا یفترون)

۱۰ - دروغپردازى و بدعتگذارى در دین، شیوه اهل کتاب (و غرّهم فى دینهم ما کانوا یفترون) از ماضى استمرارى «ما کانوا» چنین استفاده شده است که بدعتگذارى شیوه مستمر آنان شده بود.

موضوعات مرتبط

• اسلام: ۱
• اهل کتاب: عقاید اهل کتاب ۱، ۲، ۶، ۷، ۸، ۹ ; علماى اهل کتاب ۵ ; گمراهى اهل کتاب ۳ ; تحریفگرى اهل کتاب ۹، ۱۰ ; اهل کتاب و کتب آسمانى ۵
• ایمان: ایمان به قیامت ۷
• بدعت گذارى: ۱۰
• تبعیض نژادى: ۶
• جهنم: جاودانگى در جهنم ۳، ۹
• خدا: عذاب خدا ۸
• دروغ: ۹، ۱۰
• عقیده: عقیده باطل ۱، ۲، ۴، ۸، ۹ ; عقیده خرافى ۱، ۴
• قیامت: عدالت در قیامت ۸
• کتب آسمانى: ۵ کیفر و پاداش: ۷، ۸
• گمراهى: عوامل گمراهى ۱، ۳، ۴
• گناهکاران: ۵
• مکر: عوامل مکر ۳، ۴، ۹