الدخان ٤٨
| کپی متن آیه |
|---|
| ثُمَ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ |
ترجمه
| الدخان ٤٧ | آیه ٤٨ | الدخان ٤٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«صُبُّوا»: بریزید. «عَذَابِ الْحَمِیمِ»: عذاب آب جوشان و بسیار گرم.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۳۴ - ۵۹ سوره دخان
- توضيح سخن منكران معاد كه گفتند: «إن هِىَ إلّا مَوتَتُنَا الأولى»
- خلاصه اشكال آیه فوق و پاسخ آن
- اثبات معاد با بيان اين كه خلقت آسمان ها و زمين، به «حق» بوده
- مراد از اين كه فرمود: اهل بهشت، جز مرگ نخستين، مرگى نمى چشند
- پاسخ از اشكال دوم آیه: «الموتةَ الأولی»
- بحث روایتی: رواياتى درباره «تبع»، «شفاعت» و...
تفسیر نور (محسن قرائتی)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحِيمِ «47» ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ «48»
(به مأموران دوزخ گفته مى‌شود) گنه‌كار را بگيريد و او را به وسط آتش شعله‌ور بكشيد. سپس از آب سوزان بر سرش بريزيد.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ (48)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ: پس بريزيد بر بالاى سر او، مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ: از
«1» كفاية الموحدين، ج 4، فصل نوزدهم، ص 408 و 409، انتشارات اسلاميّه.
«2» همان مدرك ص 408.
جلد 12 - صفحه 31
عذاب آب جوش شديد تا تمام ظاهر بدن او گداخته شود چنانچه باطن او از زقوم گداخته شود. ابن عباس نقل نموده كه اگر قطره‌اى از آن به كوههاى دنيا ريزد هر آينه آب شوند «1».
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (41) إِلاَّ مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42) إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ (43) طَعامُ الْأَثِيمِ (44) كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45)
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46) خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحِيمِ (47) ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ (48) ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49) إِنَّ هذا ما كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ (50)
ترجمه
روزى كه كفايت نميكند دوستى از دوستى چيزى را و نه آنها يارى كرده ميشوند
مگر آنرا كه رحمت كرد خدا همانا او ارجمند مهربانست
همانا درخت زقّوم
خوراك كسى است كه بسيار گناه‌كار است
مانند مس گداخته ميجوشد در شكمها
چون جوشيدن آب داغ
بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ
پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان
بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند بزرگوارى
همانا اين آنست كه بوديد بآن شك ميآورديد.
تفسير
خداوند متعال در تعقيب آيات سابقه اوصاف روز قيامت را بيان فرموده كه آن روزى است كه هيچ دوست و يار و ياورى نميتواند بى‌نياز كند دوست و يار و ياور خود را كه در دنيا داشته بهيچ قدر از بى‌نيازى و نه آنها از خارج يارى كرده شوند مگر خداوند ترحّم فرمايد بر كسى بعفو از گناه او بدون وسيله يا بوسيله شفاعت شفعاء آنانكه خدا اذن شفاعت بايشان داده مانند انبياء و اولياء و اهل ايمان هر يك بحسب مرتبه قرب و اذنى كه از خدا باو در شفاعت داده شده همانا عزّت مطلقه و رحمت رحيميّه از آن حقّ است و كسيرا در آن مستقلّا راهى نيست و قمّى ره نقل فرموده كه كسانيكه نميتوانند با هم كمك كنند مواليان غير اولياء خدا هستند و كسانيكه مشمول رحمت خدا ميشوند و استثنا شده‌اند اولياء آل محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم ميباشند و در بعضى از روايات مستثنى و مورد رحمت حقّ بائمّه اطهار و شيعيان ايشان تفسير شده كه ميتوانند دستگيرى كنند و درخت زقوم كه در سوره الصّافات شرح آن گذشت خوراك شخص بسيار گناه‌كار است كه گفته‌اند مراد ابو جهل است و در روايات ائمه اطهار تأييد شده و آن مانند فلزّى است كه در آتش گداخته شده باشد و قمّى ره آنرا به مس گداخته تفسير فرموده و ميجوشد در شكمها مانند جوشيدن آبيكه به منتهاى حرارت رسيده است و خطاب از مصدر جلال صادر ميشود بملائكه عذاب كه از آنها بزبانيه تعبير ميشود بگيريد او را پس با فشار باطراف و جوانبش بكشيدش بسوى جهنّم و در وسط آن جاى دهيد چنانچه قمّى ره فرموده پس بر كاسه سرش آب
جلد 4 صفحه 629
جوش بريزيد و بگوئيد بچش عذاب را همانا تو آن كسى هستى كه خود را عزيز كريم ميخواندى چون در جوامع و قمّى ره نقل نموده كه او در مكّه ميگفت منم عزيز كريم و بعدا باو و رفقايش گفته ميشود اين عذابى است كه تا در دنيا بوديد در آن شك و ترديد داشتيد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
خُذُوهُ فَاعتِلُوه‌ُ إِلي سَواءِ الجَحِيم‌ِ (47) ثُمَّ صُبُّوا فَوق‌َ رَأسِه‌ِ مِن عَذابِ الحَمِيم‌ِ (48) ذُق إِنَّكَ أَنت‌َ العَزِيزُ الكَرِيم‌ُ (49) إِنَّ هذا ما كُنتُم بِهِ تَمتَرُون‌َ (50)
بگيريد او را پس او را بكشيد بسوي وسط جهنم پس از آن بريزيد بر فرق سر او از عذاب حميم آب جوشيده جهنم و بگوييد بر او بچش بدرستي که تو بودي خودت بسيار عزيز و محترم در نزد مردم محققا اينکه است آنچه که بوديد شما باور نميكرديد، در جاي ديگر ميفرمايد: خُذُوهُ فَغُلُّوه‌ُ ثُمَّ الجَحِيم‌َ صَلُّوه‌ُ ثُمَّ فِي سِلسِلَةٍ ذَرعُها سَبعُون‌َ ذِراعاً فَاسلُكُوه‌ُ الحاقة، آيه 30 الي 32.
خُذُوهُ امر بملائكه عذاب است که ميآيند بالاي قبر او بمجرد آنكه از قبر
جلد 16 - صفحه 98
بيرون ميآيد او را ميگيرند.
فَاعتِلُوه‌ُ اعتلاء كشيدن بعنف و شدت و سختي است.
إِلي سَواءِ الجَحِيم‌ِ بسوي وسط آتش و از اينکه جمله استفاده ميشود که بدون حساب و پرسش و سؤال و نامه عمل او را مياندازند وسط جحيم که آتش افروخته است چنانچه بعضي بدون حساب وارد بهشت ميشوند و بدون ميزان و بيانش اينکه است که اهل محشر سه دسته ميشوند. يك دسته كساني هستند که هيچ خطايي و معصيتي از آنها سر نزده، در عقائد معتقد بجميع عقايد حقه بودند، در اخلاق و صفات نفسانيه متصف بصفات حميده و منزه از ملكات رذيله، در افعال عامل باعمال صالحه و متقي از جميع افعال سيئه اينها نه حساب دارند و نه ميزان بدون حساب وارد بهشت ميشوند، دسته دوم كساني که نه معتقد بعقايد حقه بودند و نه صفات حميده‌اي داشتند و نه عمل نيك بلكه غرق معاصي و صفات خبيثه و عقايد فاسده اينها هم بدون حساب و ميزان در جهنم آنها را مياندازند دسته سوم که عمل نيك و بد داشتند و در عقايد سستي يا جدي بودند و در اخلاق هم پاره‌اي از صفات حميده و قسمتي از صفات خبيثه داشتند اينها را پاي حساب و ميزان ميبرند: فَمَن ثَقُلَت مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن خَفَّت مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم بِما كانُوا بِآياتِنا يَظلِمُون‌َ اعراف آيه 7 و 8.
ثُمَّ صُبُّوا فَوق‌َ رَأسِه‌ِ مِن عَذابِ الحَمِيم‌ِ از حميم جهنم بر فرق او بريزيد که تمام بدنش را بگيرد و تاول كند.
ذُق باو بگويند از روي سخريه و استهزاء بچش چه طعمي دارد.
إِنَّكَ أَنت‌َ العَزِيزُ الكَرِيم‌ُ بدرستي که تو خودت را در دنيا خيلي عزيز و محترم ميدانستي حال مشاهده كن چه عزت و احترامي داري.
إِنَّ هذا اينکه نوع عذاب‌ها را بودي.
ما كُنتُم بِهِ تَمتَرُون‌َ مريه مجادله و القاء شبهه و تشكيك در امر است تا اينجا حال اهل عذاب اما حال اهل ثواب:
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 48)- باز به یکی دیگر از مجازاتهای دردناک آنها اشاره کرده، می‌گوید:
«سپس (به مأموران دوزخ دستور داده می‌شود، که) بر سر او، از عذاب سوزان بریزید» (ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِیمِ).
به این ترتیب هم از درون می‌سوزند و هم از بیرون تمام وجودشان را آتش فرا می‌گیرد، و در وسط آتش نیز آب سوزان بر آنها می‌ریزند.
نکات آیه
۱- مأموران دوزخ، موظف به شکنجه گناه پیشگان در وسط دوزخ (ثمّ صبّوا)
۲- ریخته شدن آب هاى جوشان، بر سر گرفتاران در وسط دوزخ (ثمّ صبّوا فوق رأسه من عذاب الحمیم)
۳- قسمت هاى درونى تر و مرکزى دوزخ، مکان جوشش و جریان آب هاى داغ (فاعتلوه إلى سواء الجحیم . ثمّ صبّوا فوق رأسه من عذاب الحمیم) از ارتباط با آیه قبل - که پس از کشانده شدن دوزخیان به قسمت هاى داخلى تر، فرمان ریختن آب هاى جوشان مطرح شده است - استفاده مى شود که رسیدن آنان به وسط جهنم ریختن آب جوشان را میسر مى سازد.
۴- گنه کاران دوزخى، از درون و بیرون و از هر سو مبتلا به عذاب و شکنجه خواهند بود. (إنّ شجرت الزقّوم ... کالمهل یغلى فى البطون ... خذوه ... ثمّ صبّوا فوق رأسه من عذاب الحمیم)
۵- عذاب و مجازات دوزخ، سخت، سوزان و رنج آور (من عذاب الحمیم) اضافه «عذاب» به «الحمیم»، از قبیل اضافه بیانیه است.
موضوعات مرتبط
- جهنم: آب داغ جهنم ۲; احاطه عذابهاى جهنم ۴; سختى عذابهاى جهنم ۵; عذابهاى جهنم ۲; مسؤولیت نگهبانان جهنم ۱; مکان آب داغ جهنم ۳; ویژگیهاى وسط جهنم ۳; ویژگى عذابهاى جهنم ۵
- گناهکاران: شکنجه اخروى گناهکاران ۱; عذاب اخروى گناهکاران ۴; گناهکاران در جهنم ۱، ۴
منابع
