الغاشية ١١
ترجمه
| الغاشية ١٠ | آیه ١١ | الغاشية ١٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لا تَسْمَعُ»: نمی‌شنوند. نمی‌شنوی. این فعل می‌تواند متعلّق به (وُجُوهٌ) باشد، و یا به مخاطبی برگردد که شایستگی چنین مکانی را برای خود فراهم می‌سازد. «لاغِیَةً»: یاوه. سخنان پوچ و بیهوده. مصدری است همچون لَغْو (نگا: واقعه / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۲۶، سوره غاشيه
- وجه تسميه قيامت به ((غاشيه فراگيرنده )) و معناى اينكه در قيامت وجوهى خاشعه اندو ((عاملة و ناصبة ))
- وصف جنّت عاليه اى كه چهره هاى ناعمه در قيامت در آن جاى دارند
- دعوت به نظر در مظهر تدبير الهى
- توضيحى راجع به استثناء ((الّا من تولّى و كغر)) از ((فذّكر انّما انت مذّكر))
- (رواياتى در ذيل آيات ((عاملة ناصبة )) ((فذّكر انّما انت مذكر)) و درباره حساباعمال )
نکات آیه
۱ - بهشتیان، هیچ گونه صدا و سخن بیهوده اى در بهشت برین نمى شنوند. (لاتسمع فیها لغیة) «کلام لغو»; یعنى، آنچه قابل اعتنا نیست و بدون تأمل و اندیشه گفته شده است (مفردات راغب) و کلمه «لاغیة»; یعنى، سخن زشت (قاموس) گفتنى است که «لاغیة» اسم فاعل و وصفى مناسب با گوینده سخن است. توصیف سخن به وصفى که مخصوص گوینده آن است، بر مبالغه دلالت دارد; یعنى، سخنى که حتى اندکى از «لغو» را پدید آورد، به گوش بهشتیان نخواهد خورد.
۲ - اهل بهشت، هیچ گونه سخن لغو و بیهوده اى در آن جا نمى گویند. (فى جنّة ... لاتسمع فیها لغیة) شنیده نشدن «لغو»، نشانه نبودن آن است.
۳ - نشنیدن سخن لغو و بیهوده، از نعمت هاى الهى براى بهشتیان (ناعمة ... لاتسمع فیها لغیة)
۴ - پرهیز از گفتن و شنیدن سخنان نسنجیده، بى ثمر و زشت، کارى پسندیده و مطلوب است. (لاتسمع فیها لغیة) پیراسته خواندن بهشتیان از شنیدن گفتار «لغو»، بیانگر ناروا بودن آن است.
موضوعات مرتبط
- بهشت: ویژگیهاى بهشت ۱
- بهشتیان: بهشتیان و لغو ۱، ۲، ۳; فضایل بهشتیان ۱، ۲; نعمتهاى اخروى بهشتیان ۳
- خدا: نعمتهاى خدا ۳
- علم: علم پسندیده ۴
- لغو: اعراض از لغو ۴
