روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الحسن بن علي الوشا عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

إِنَّ اَلْمُتَحَابِّينَ فِي اَللَّهِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ قَدْ أَضَاءَ نُورُ وُجُوهِهِمْ وَ نُورُ أَجْسَادِهِمْ وَ نُورُ مَنَابِرِهِمْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى يُعْرَفُوا بِهِ فَيُقَالُ هَؤُلاَءِ اَلْمُتَحَابُّونَ فِي اَللَّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۷۷

از ابى بصير از امام صادق (ع) گويد: شنيدمش مى‏فرمود: آنها كه در راه خدا با همديگر دوستى كنند. روز قيامت بر فراز منبرهائى از نورند، نور چهره‏شان و نور تنهاشان و نور منبرهاشان به هر چيزى تابد تا آنكه بدان شناخته شوند و گويند: اينانند كه در راه خدا همديگر را دوست داشتند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۹۰

امام صادق عليه السلام ميفرمود: كسانى كه براى خدا با يك ديگر دوستى ميكنند، روز قيامت بر منبرهاى نور ميباشند، نور چهره و نور تن و نور منبرهايشان همه چيز را روشن كند، بدرجه‏اى كه بآن معرفى شوند، و گفته شود: اينان دوستى كنان براى خدايند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۲۷

حسين بن محمد، از معلىّ بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از على بن ابى‏حمزه، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «كسانى كه با يكديگر دوستى مى‏كنند در راه خدا، در روز قيامت بر منبرهاى از نور باشند، و نور روى‏هاى ايشان، و نور بدن‏هاى ايشان، و نور منبرهاى ايشان، هر چيزى را روشن ساخته، به مرتبه‏اى كه به آن نور، مشهور و معروف شوند و همه كس ايشان را بشناسند و بگويند كه: اين گروهند كه در راه خدا با يكديگر دوستى كرده‏اند».