روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن ابي داود المسترق عن محسن الميثمي عن يعقوب بن شعيب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَا نَقَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْداً مِنْ ذُلِّ اَلْمَعَاصِي إِلَى عِزِّ اَلتَّقْوَى إِلاَّ أَغْنَاهُ مِنْ غَيْرِ مَالٍ وَ أَعَزَّهُ مِنْ غَيْرِ عَشِيرَةٍ وَ آنَسَهُ مِنْ غَيْرِ بَشَرٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۳۳

امام صادق (ع) مى‏فرمود: خدا عز و جل هيچ بنده‏اى را از خوارى گنهكارى به عزت تقوى منتقل نكند جز اين كه بى‏دارائى او را بى‏نياز سازد و بى‏عشيره عزيز گرداند و بى‏همنشين او را مأنوس سازد (يعنى او را با خود انس دهد).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۲۱

يعقوب بن شعيب گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: خداى عز و جل بنده‏اى را از خوارى گناه بعزت تقوى نبرد، جز آنكه بى‏نيازش كند، بدون مال و عزيزش كند بدون فاميل و مأنوسش كند بدون آدمى زاد (يعنى با خود مأنوسش سازد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۱۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از ابوداود مسترق، از محسن ميثمى، از يعقوب بن شعيب روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود:

«خدا هيچ بنده‏اى را از خوارى گناهان به سوى عزّتِ تقوى نقل نفرموده، مگر آنكه بى‏مال او را غنى گردانيده، و بى‏عشيره و قبيله او را عزيز و غالب ساخته، و بى‏انسانى او را انيس و مونس داده است».