روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن اسماعيل بن بزيع عن محمد بن عذافر عن ابيه عن ابي جعفر ع قال :

بَيْنَا رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ إِذْ لَقِيَهُ رَكْبٌ‏ فَقَالُوا اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ فَقَالَ مَا أَنْتُمْ‏ فَقَالُوا نَحْنُ مُؤْمِنُونَ‏ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ قَالَ فَمَا حَقِيقَةُ إِيمَانِكُمْ‏ قَالُوا اَلرِّضَا بِقَضَاءِ اَللَّهِ‏ وَ اَلتَّفْوِيضُ إِلَى اَللَّهِ‏ وَ اَلتَّسْلِيمُ لِأَمْرِ اَللَّهِ‏ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ عُلَمَاءُ حُكَمَاءُ كَادُوا أَنْ يَكُونُوا مِنَ اَلْحِكْمَةِ أَنْبِيَاءَ فَإِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ فَلاَ تَبْنُوا مَا لاَ تَسْكُنُونَ وَ لاَ تَجْمَعُوا مَا لاَ تَأْكُلُونَ‏ وَ اِتَّقُوا اَللَّهَ اَلَّذِي إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۶۹

از امام باقر (ع) فرمود: در اين ميان كه رسول خدا در سفرى بود، جمعى شتر سوار به آن حضرت بر خوردند و گفتند: درود بر تو يا رسول الله، فرمود: شما چه باشيد؟ گفتند: ما مؤمنيم يا رسول الله، فرمود: حقيقت ايمان شما چيست؟ گفتند: رضا به قضاى خدا، واگذارى خود به خدا، تسليم به امر خدا، رسول خدا فرمود: دانشمندانى حكمت‏شعارند و نزديك است از مقام بلند حكمت، خود پيغمبران باشند (رو به آنها) فرمود: اگر راست مى‏گوئيد، نسازيد آنچه را در آن نشيمن نكنيد، گرد نياوريد آنچه را نخوريد و بپرهيزيد از خدائى كه به سوى او بر مى‏گردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۸۸

امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در مسافرتى بود كه كاروانى بآن حضرت برخوردند و گفتند: السلام عليك يا رسول اللَّه فرمود شما كيستيد؟ گفتند: اى رسول خدا ما مؤمنين هستيم، فرمود: حقيقت ايمان شما چيست؟ گفتند: راضى بودن بقضاء خدا و واگذاردن كار بخدا و تسليم امر خدا بودن، رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: (اينها كه شما گفتيد) دانشمندان و حكيمانى باشند كه از شدت حكمت بپغمبران نزديك گشته‏اند، پس اگر شما راست ميگوئيد بنائى را كه در آن نمى‏نشينيد نسازيد و چيزى را كه نميخوريد جمع نكنيد و از خدائى كه بسويش- بازگشت داريد پروا كنيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۵۹

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از محمد بن عذافر، از پدرش، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «در بين اينكه رسول خدا صلى الله عليه و آله در بعضى ازسفرهاى خويش تشريف داشت، ناگاه جمعى از سواران آن حضرت را ملاقات كردند و گفتند كه: السَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللَّهِ؛ يعنى «سلام خدا يا سلام ما يا همه سلام‏ها بر تو باد، اى فرستاده خدا! كه خدا تو را پيغمبرى به سوى خلايق فرستاده». حضرت فرمود: شما كيستيد؟ و چه صفت داريد؟ عرض كردند: ما مؤمنانيم، يا رسول اللَّه! فرمود: حقيقت و دليل ايمان شما چيست؟ عرض كردند: راضى بودن به قضاى خدا، و تفويض كردن امور خويش به خدا، و تسليم كردن و گردن نهادن از براى امر خدا. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: ايشان دانايانى چندند، حكيمان كه نزديك است كه به جهت حكمت، پيغمبران باشند و به درجه ايشان رسند؛ پس اگر راست‏گويانيد، آنچه را كه در آن ساكن نمى‏شويد مسازيد، و آنچه را كه نمى‏خوريد جمع مكنيد. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ» «۱». و ترجمه آن در نظير اين حديث گذشت. __________________________________________________

(۱). مائده، ۹۶. «و بپرهيزيد از خدايى كه به سوى او بازگردانيده مى‏شويد».