روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۱۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس بن عبد الرحمن عن ابن بكير عن حمزه بن محمد عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هَدَيْنََاهُ اَلنَّجْدَيْنِ‏ قَالَ نَجْدَ اَلْخَيْرِ وَ اَلشَّرِّ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۶۷

حمزه بن محمد گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خداى عز و جل (۱۰ سوره بلد): «و او را به دو نجد- بلندى- رهنمائى كرديم» فرمود: مقصود نجد خوبى و بدى و بدى است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۲۹

و گويد: از آن حضرت پرسيدم راجع بقول خداى عز و جل (۱۰ سوره ۹۰) انسان را بدو راه‏ بلند و روشن راهنمائى كرديم» فرمود يعنى راه خير و شر.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۱۳

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس بن عبدالرحمان، از ابن بُكير، از حمزة بن محمد، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: از آن حضرت سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ» «۴»، يعنى: «و هدايت نموديم آدمى را به دو __________________________________________________

(۴). بلد، ۱۰.                                                                                                                                                            راه». حضرت فرمود كه: «يعنى نجد خير و شر» (و نجد در لغت به معنى راه بلند و زمين بلند است و اكثر مفسرين نيز نجدين را به دو طريق- كه طريق خير و راه شر است- تفسير كرده‏اند و اگر چه در شر، بلندى و علوّى نيست، ليكن به جهت تغليب، آن را بلند ناميده، چنانچه عرب بامداد و شبانگاه را جديدين و عصرين و بَردين مى‏گويد. و نظير اين كلام ايشان بسيار است و در تفسير حضرت نيز اشعارى است به اين؛ چه، در شر، ذكر نجد ننموده و به آوردن آن در خير اكتفا فرموده و در آن غير وجهى كه ذكر شد نيز گفته‏اند).