روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي بن عبيد عن يونس عن جميل قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ هُوَ اَلَّذِي أَنْزَلَ اَلسَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ قَالَ هُوَ اَلْإِيمَانُ قَالَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ‏ قَالَ هُوَ اَلْإِيمَانُ وَ عَنْ قَوْلِهِ وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ اَلتَّقْوى‏ََ قَالَ هُوَ اَلْإِيمَانُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۳

از جميل گويد: پرسيدم امام صادق (ع) را از قول خدا عز و جل (۲۶ سوره فتح): «او است آنكه فرو فرستد سَكينه را در دل مؤمنان». فرمود: مقصود از آن، ايمان است. گفت (۲۲ سوره مجادله): «و تأييد كند آنان را به روحى از خود» فرمود: آن هم ايمان است، و از قول خدا (۲۶ سوره فتح): «و آنها را پاى بند سخن تقوى سازد» فرمود: آن هم ايمان است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۵

جميل گويد: از امام صادق عليه السّلام در باره قول خداى عز و جل «اوست كه سكينه را در دلهاى مؤمنين نازل كرده» پرسيدم فرمود: آن سكينه ايمانست. و اينكه فرمايد: «و با روحى از خود تأييدشان كرد» آن روح ايمانست و راجع بقول خداى تعالى «و كلمه تقوى را گردن‏گيرشان ساخت، ۲۶ سوره ۴۸» پرسيدم، فرمود: آن كلمه ايمانست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۱

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى بن عبيد، از يونس، از جميل روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ»، فرمود: «سكينه، ايمان است». راوى مى‏گويد: عرض كردم: «وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»؟ فرمود: «روح، ايمان است». و نيز سؤال كردم از قول آن جناب: «وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوى‏» «۱». فرمود: «آن، ايمان است». (و ترجمه آيه اين است كه: و لازم گردانيد- يعنى ثابت ساخت- خداى تعالى، كلمه‏اى را كه سبب پرهيزگارى باشد از طغيان و عدوان).