روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۲۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري و محمد بن يحيي جميعا عن الحسين بن اسحاق و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن علي بن مهزيار عن النضر بن سويد عن عبد الله بن سنان عن حفص قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يُذْنِبُ ذَنْباً إِلاَّ أَجَّلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعَ سَاعَاتٍ مِنَ اَلنَّهَارِ فَإِنْ هُوَ تَابَ لَمْ يُكْتَبْ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ هُوَ لَمْ يَفْعَلْ كَتَبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ سَيِّئَةً فَأَتَاهُ‏ عَبَّادٌ اَلْبَصْرِيُ‏ فَقَالَ لَهُ بَلَغَنَا أَنَّكَ قُلْتَ مَا مِنْ عَبْدٍ يُذْنِبُ ذَنْباً إِلاَّ أَجَّلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعَ سَاعَاتٍ مِنَ اَلنَّهَارِ فَقَالَ لَيْسَ هَكَذَا قُلْتُ وَ لَكِنِّي قُلْتُ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ وَ كَذَلِكَ كَانَ قَوْلِي‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۲۳

از حفص، كه گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: هيچ مؤمنى نباشد كه گناهى كند جز اينكه تا هفت ساعت از روز، خدا عز و جل به او مهلت دهد و اگر توبه كند بر او نوشته نشود و اگر كه توبه نكند، خدا يك گناه بر او بنويسد، عبّاد بصرى نزد آن حضرت آمد و گفت: به ما رسيده است كه شما فرموديد: بنده‏اى نيست كه گناهى كند جز اينكه خدا عز و جل هفت ساعت از روز را به او مهلت دهد؟ فرمود: من چنين نگفتم، من گفتم: هيچ مؤمنى نباشد و چنين بوده است، گفته من (دلالت دارد كه مهلت، خاص مؤمن است و شامل مخالف و كافر نيست- از مجلسى ره).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۷۲

حفص بن غياث گويد: شنيدم از حضرت صادق عليه السّلام كه ميفرمود: هيچ مؤمنى نيست كه گناهى را مرتكب شود جز اينكه خداى عز و جل هفت ساعت از روز باو مهلت دهد، پس اگر (در اين مدت) توبه كرد چيزى بر او نوشته نشود، و اگر توبه نكرد، خداوند يك گناه بر او بنويسد، پس عباد بصرى نزد آن حضرت آمد و گفت: بما رسيد كه شما فرموده‏ايد: هيچ بنده‏اى نيست كه گناهى كند جز اينكه خداوند هفت ساعت از روز مهلتش دهد؟ فرمود: من چنين نگفتم بلكه من گفتم: هيچ مؤمنى نيست و چنين بوده است گفته من.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۳۷

ابو على اشعرى و محمد بن يحيى هر دو روايت كرده‏اند، از حسين بن اسحاق و على بن ابراهيم، از پدرش و همه، از على بن مهزيار، از نضر بن سويد، از عبد اللَّه بن سنان، از حفص كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «هيچ مؤمنى نيست كه گناهى را مرتكب شود، مگر آنكه خداى عز و جل هفت ساعت از روز، او را مهلت دهد؛ پس اگر آن گناه كننده توبه كند، چيزى بر او نوشته نشود، و اگر توبه نكند، يك گناه بر او نوشته شود». پس عبّاد بصرى به خدمتش آمد و به آن حضرت عرض كرد كه: به ما رسيده كه تو گفته‏اى كه: «هيچ بنده‏اى نيست كه گناهى را مرتكب شود، مگر آنكه خداى عز و جل هفت ساعت از روز، او را مهلت دهد». حضرت فرمود: «همچنين نگفتم، وليكن گفتم كه: هيچ مؤمنى نيست، و گفتار من همچنين بود».