الْأَوْثَان
«أوثان» جمع «وثن» (بر وزن کفن) به معناى سنگ هایى است که مى تراشیدند و مورد پرستش اقوام جاهلى قرار مى گرفت، و در سوره «حج»، «أوثان» توضیح کلمه «رجس» است که قبلاً ذکر شده، به این ترتیب، مى گوید: از پلیدى اجتناب کنید، بعد مى گوید: پلیدى همان بت ها هستند.
ریشه کلمه
- وثن (۳ بار)
قاموس قرآن
بت. جمع آن اوثان است در مصباح گويد: خواه از سنگ باشد يا چوب يا غير آن [حج:30]. از پليد به دور باشيد كه بتهااند و از قول باطل اجتناب كنيد، اوثان در سوره عنكبوت 17 و 25 نيز آمده است. در نهج البلاغه خطبه 145 فرموده: «فَبَعَثَ مُحَمَّداً «صلى الله و عليه واله» و سَلَّمَ بِالْحَقِ لِيُخْرِجَ عِبادَهُ مِنْ عِبادَةِ الْاَوْثانِ اِلَى عِبادِتِهِ» محمد عبده در شرح آن گفته «وَثَنَ فُلانٌ بِالْمَكانِ» يعنى: در مكانش ثابت و دائم شده صَنَم را از آن وَثَن گفتهاند كه نصب شده و دريك حال ثابت است. كلبى در كتاب الاصنام ص 53 نقل كرده: بت اگر بصورت انسان از چوب يا طلا يا نقره باشد صنم نامند و اگر از سنگ باشد وثن گويند.ناگفته نماند اين سخن با آنچه گفته شد مناسبت دارد.
