کَلَمْح
«لَمْح» (بر وزن مسح) در اصل به معناى درخشیدن برق است، سپس به معناى نگاه سریع آمده است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نگاه تند. چشم بهمزدن. در نهايه آنرا نگاه تند گفته و گويد: در حديث آمده«كانُ يَلْمَحُ فِى الصَّلوةِ وَ لايَلْتَفِتُ» در نماز با چشم اشاره مىكرد و روى بر نمىگردانيد. در مجمع البيان آن رانگاهتند و در قاموس اختلاس نظر و در اقرب بازشدن چشم به سوى چيزى... گفته است [نحل:77]. [قمر:50]. ظاهرا آيه دوم نيز در باره مجىءآخرت است و مراد از امر دستور وقوع آن مىباشد واز «واحِدَة» مىتوان فهميد كه تقدير آن «وَ ما اَمْرُنا اِلَّا كَلِمَةٌ واحِدَةٌ» است و گرنه مىبايست «واحِد» گفته شود. يعنى كارآخرت و وقوع آن مانند اشاره چشم يا نزديكتر از آن است احتمال هست مراد آسانى وقوع قيامت در قدرت خدا باشد مانند آسانى اشاره به چشم نه سرعت وقوع قيامت. اين لفظ فقط دوبار در قرآن آمده است.
