الملك ٢١
از الکتاب
ترجمه
| الملك ٢٠ | آیه ٢١ | الملك ٢٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«عُتُوّ»: سرکشی، طغیان. تکبّر. «نُفُورٍ»: گریز، فرار از حق و حقیقت.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۵ - ۲۲، سوره ملك
- پاره اى از نشانه هاى تدبير الهى
- ذكر آيت پرواز پرندگان (اولم يروا الى الطير....)) و بيان وجه اينكه فرمود جز خداكسى طيور را در فضا نگه نمى دارد
- تمثيلى براى بيان حال مؤ من طالب بصيرت و كافرجاهل و لجوج تمثيلى براى بيان حال مؤ من طالب بصيرت و كافرجاهل و لجوج
- (روايتى دال بر اينكه قلب بر چهار قسم است ، درذيل آيه ((افمن يمشى مكبا على وجهه ...))
نکات آیه
۱ - هیچ کس، بر بازگرداندن رزقى که خداوند از انسان ها دریغ داشته است، توانایى ندارد. (أمّن هذا الذى یرزقکم إن أمسک رزقه)
۲ - منابع رزق و روزى انسان ها، تنها به دست خداوند است. (أمّن هذا الذى یرزقکم إن أمسک رزقه)
۳ - کافران صدراسلام، مردمى لجوج، مستکبر و حق گریز (بل لجّوا فى عتوّ و نفور) «عتوُّ» به معناى استکبار و تجاوز از حد است (قاموس المحیط) و مقصود از «نفور»(رمیدن) گریز از سخن حق مى باشد.
۴ - روح لجاج، استکبار و حق گریزى، عامل کفر و تکذیب دین از سوى کافران در صدراسلام (و لقد کذّب الذین من قبلهم ... بل لجّوا فى عتوّ و نفور)
۵ - روح لجاج، استکبار و حق گریزى، از موجبات کفر و تکذیب دین (و لقد کذّب الذین من قبلهم ... بل لجّوا فى عتوّ و نفور)
موضوعات مرتبط
- استکبار: آثار استکبار ۴، ۵
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۲
- حق: آثار حق ناپذیرى ۴، ۵
- خدا: اختصاصات خدا ۲
- دین: عوامل تکذیب دین ۴، ۵
- روزى: عجز از بازگرداندن روزى ۷; منشأ روزى ۲; منع روزى ۷
- کافران: استکبار کافران صدراسلام ۳، ۴; حق ناپذیرى کافران صدراسلام ۳، ۴; صفات کافران صدراسلام ۳; لجاجت کافران صدراسلام ۳، ۴
- کفر: عوامل کفر ۴، ۵
- لجاجت: آثار لجاجت ۴، ۵
- موجودات: عجز موجودات ۷
