أَحْلاَمُهُم
از الکتاب
«حِلْم» در حقیقت به معناى «خویشتن دارى به هنگام هیجان غضب» است، که یکى از نشانه هاى عقل و درایت محسوب مى شود و با حلم (بر وزن علم) ریشه مشترک دارد). واژه «حلم»، گاه به معناى «خواب و رؤیا» نیز آمده است، و در آیه مورد بحث نیز، چنین تفسیرى بعید نیست، یعنى سخنان آنها گویى نتیجه خواب هاى پریشان است.
ریشه کلمه
در حال بارگیری...
