طه ١١٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

(امّا) آن کس که کارهای شایسته انجام دهد، در حالی که مؤمن باشد، نه از ظلمی می‌ترسد، و نه از نقصان حقش.

و هر كس كارهاى شايسته به جا آورد در حالى كه مؤمن باشد، نه از ستمى مى‌هراسد و نه از پايمال شدن
و هر كس كارهاى شايسته كند، در حالى كه مؤمن باشد، نه از ستمى مى‌هراسد و نه از كاسته شدن [حقّش‌].
و هر کس اعمالش نیکو است و (به خدا هم) ایمان دارد از هیچ ستم و آسیبی بیمناک نخواهد بود.
و هر که کارهای شایسته انجام دهد، در حالی که مؤمن باشد، نه از ستمی [درباره حقّش] بیم و هراس خواهد داشت و نه از کاستی و نقصانی [در اجر و مزدش.]
و هر كس كه كارهاى شايسته كند و مؤمن باشد، نبايد از هيچ ستمى و شكستى بهراسد.
و هرکس که کارهای شایسته کرده باشد و مؤمن باشد از ستم و کاستی [در پاداشش‌] نترسد
و هر كه از كارهاى نيك و شايسته كند و مؤمن باشد، پس از هيچ ستمى نترسد و نه از كاستنى- كاستن پاداش كردار-.
و هر کس کارهای نیکو انجام دهد، در حالی که مؤمن باشد، نه از ظلم و ستمی می‌ترسد (که بر او رود، و مثلاً بر گناهانش افزوده شود) و نه از کم و کاستی می‌هراسد (که گریبانگیر کارهای نیک و پاداشش شود. چرا که حساب خدا دقیق است).
و هر کس در حال ایمان کارهای شایسته کند از هیچ ستمی و نه از هیچ کم و کاستی نمی‌هراسد.
و آنکه بکند از شایسته‌ها حالی که مؤمن باشد پس نترسد ستمی را و نه پایمال‌شدن را


طه ١١١ آیه ١١٢ طه ١١٣
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«وَ هُوَ مُؤْمِنٌ»: در حالی که انجام دهنده کارهای نیک مؤمن باشد. چرا که کارهای نیک کافر هدر می‌رود و ضائع می‌شود (نگا: بقره / زُمَر / ، احزاب / ). «ظُلْماً»: مراد عقاب بدون سبب، یا افزایش بر لغزشها و سیّئات است. «هَضْماً»: خوردن و کاستن. کم کردن حق کسی و وفا نکردن به ادای آن واجب. مراد کاستن از حَسَنات است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - مؤمنانى که داراى اعمالى صالح باشند، در قیامت از هرگونه تباهى و کاستى در ثمره کار خویش مصون خواهند بود. (و من یعمل من الصلحت و هو مؤمن فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا ) «هضم»; یعنى، ناقص کردن و کاستن (مصباح). بنابراین «لایخاف ظلماًو لاهضماً»; یعنى، نه کسى ستمى بر او روا مى دارد تا به ناحق او را مؤاخذه کند و نه نقصان و کاستى در جزاى عمل او پدید مى آید.

۲ - آرامش و امنیت روحى مؤمنان در قیامت، درگرو صدور اعمالى صالح از آنان در دنیا است. (و من یعمل من الصلحت ... فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا ) «من» در «من الصالحات»، براى تبعیض است و دلالت مى کند که صدور برخى از اعمال صالح براى نجات مؤمنان در قیامت کافى است.

۳ - بى ایمانى و کناره گیرى از اعمال صالح، ظلمى است که در قیامت گریبان گیر انسان خواهد شد. (و قد خاب من حمل ظلمًا . و من یعمل من الصلحت و هو مؤمن ) ظاهر تقابل بین این آیه و آیه قبل، این است که موضوع این آیه، دسته مقابل ظالمان است.

۴ - خداوند در مؤاخذه بندگان، هرگز از حق تجاوز نمى کند. (فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا ) در باره فرق «ظلم» و «هضم» احتمالاتى داده شده است; از جمله این که ظلم; یعنى، بیش از حق مطالبه کردن و هضم; یعنى، از حق کم گذاشتن.

۵ - پاداش اعمال در قیامت، عادلانه و به دور از هرگونه نقص و کاستى است. (و من یعمل ... فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا )

۶ - ایمان، شرط ثمربخشى اعمال صالح و بهره بردن از جزاى کامل آن در قیامت (و من یعمل ... و هو مؤمن فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا) نفى نقصان از پاداش عمل مؤمن در آخرت، اشاره به آن دارد که در صورت نبود ایمان، عمل صالح انجام شده، دچار کاستى و اضمحلال خواهد شد.

روایات و احادیث

۷ - «عن أبى جعفر(ع) فى قوله «لایخاف ظلماً و لاهضماً» یقول: لاینقص من عمله شىء و أمّا ظلماً یقول: لن یذهب به; از امام باقر(ع) در باره قول خدا «لایخاف ظلماً و لاهضماً» روایت شده که فرمود: خدا مى فرماید: از اعمال او کاسته نمى شود و اما [کلمه] «ظلماً» [خداوند با این کلمه ]مى فرماید: اعمال او از بین نمى رود».[۱]

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات:
  • صفات جلال :۴
  • ایمان: آثار اخروى اعراض از ایمان ۳; آثار اخروى ایمان ۶; ظلم اعراض از ایمان ۳
  • پاداش: عدالت در پاداش ۵
  • خدا: خدا و ظلم ۴; عدالت خدا ۴
  • ظلم: آثار اخروى ظلم ۳
  • عمل: بقاى عمل ۷; پاداش اخروى عمل ۵; کیفر اخروى عمل ۵
  • عمل صالح: آثار اخروى اعراض از عمل صالح ۳; آثار اخروى عمل صالح ۱; پاداش عمل صالح ۶; ظلم اعراض از عمل صالح ۳
  • قیامت: عدالت در قیامت ۵
  • کیفر: عدالت در کیفر ۵
  • مؤمنان: عوامل آرامش اخروى مؤمنان ۱; عوامل امنیت اخروى مؤمنان ۱

منابع

  1. ↑ تفسیر قمى، ج ۲، ص ۶۷; نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۹۵- ، ح ۱۲۳.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_١١٢&oldid=11738»