فَوْرِهِم
«فَوْر» در اصل به معناى جوشش و غلیان دیگ و مانند آن است، و به همین جهت در کارهایى که به سرعت انجام مى شود، این کلمه به کار مى رود، زیرا همانند جوشش و زیر و رو شدن محتویات دیگ به زودى انجام یافته است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
جوشيدن. غليان. راغب قيد شدت را بر آن افزوده است و گويد: آن در آتش و ديك و غضب گفته مىشود يعنى در فوران آتش و غليان ديك و برانگيخته شدن غضب به كار مىرود. [هود:40]. تا چون امر ما آمد و تنور فوران كرد (آب از آن جوشيد) گفتيم در آن كشتى از هر نوع يك جفت سوار كن. [ملك:7]. چون در جهنم انداخته شوند صفير آن را مىشنوند و ميجوشد و فوران مىكند. [آل عمران:125]. در الميزان آمده فور به معنى غليان است سپس به طور استعاره در سرعت و عجله به كار رفته و در كارى كه مهلت ندارد استعمال شده است، آيه ظاهراً راجع به جريان بدر است كه رسول خدا «صلى اللَّه عليه و آله» به اصحابش فرمود: بلى اگر صبر كنيد و تقوى داشته باشيد و دشمنان به اين زودى بر شما بتازند پروردگارتان به شما كمك مىكند. ممكن است فور در آيه به معنى هيجان و خروج كفار باشد يعنى اگر در اين هيجان و خروجشان بر شما بتازند...
