آل عمران ٤٣
ترجمه
آل عمران ٤٢ | آیه ٤٣ | آل عمران ٤٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أُقْنُتِی لِرَبِّکِ»: فروتنانه به پرستش پروردگارت بپرداز. «أُسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ»: با نمازگزاران نماز بخوان.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران
- منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها
- وجه اينكه قضاياى مربوط به مريم عليها السلام از اخبار غيبى شمرده شده است
- وجه تعبير به ((ملائكه )) در جمله ((اذ قالت الملائكة ...))
- گفتار معصومين در تفسير ((كلمه ))
- معناى ((كلمه خدا)) و مراد از ((كلمه )) در جمله : ((يبشرك بكلمة منه ...))
- وجه تسميه عيسى به مريم (عليهما السلام ) به ((مسيح ))
- يهود و كلمه ((مسيح ))
- معناى كلمه ((عيسى ))
- اقوالى كه درباره سخن گفتن عيسى (ع )با مردم در سن كهولت ، گفته شده است
- مراد از ((تورات )) ((انجيل )) در قرآن كريم
- بعثت حضرت عيسى (ع ) عموميت داشته ، هر چند رسالت او به سوى بنىاسرائيل بوده است
- معجزات عيسى (ع ) مستند به اذن خدا بوده است و عيسى (ع ) در صدور آن آيات استقلالىنداشته است
- معجزات حضرت عيسى (ع ) در خارج ، از آن جناب صادر مى شده است
- جمله ((مصدقا لما بين يدى من التورية ...)) براى اينكه عيسى (ع ) تورات موجود درزندگى خودرا قبول داشته است دلالت نمى كند
- عملى كه عيسى (ع ) براى باز شناختن مؤ منين به خود وتشكل دادن به آنها انجام داد
- قيد ((الى اللّه )) در آيه به چه جهتى آمده است ؟
- مراد از ايمان در جمله ((قال الحواريون نحن انصار اللّه آمنا باللّه ...)) ايمان بعد ازايمان است
- راه عبادت كوتاهترين راه به سوى خداى سبحان است
- معناى ((توفى )) و تفاوت مورد استعمال اين كلمه با كلمه ((موت ))
- توّفى حضرت عيسى به معناى گرفتن آن حضرت از دست يهود است
- منظور از ((رفع عيسى به سوى خدا)) و ((تطهير او از كافران ))
- مراد از تفوق پيروان عيسى (ع ) بر كافران تا روز قيامت
- مقصود از تفّوق حجت تفوق از نظر مقبوليت نيست
- تبعيت از نياكان سبب مى شود كه مراد عموم يهود و مطلق نصارا باشد
- وعده نيكو به پيروان حقيقى (قولى و عملى ) عيسى (ع )
- دو حجت و دليل بر نفى الوهيت عيسى (ع ) در تمثيل او به آدم (ع )
- جمله ((الحق من ربك )) از بديع ترين بيانات قرآنى است
- بحث روايتى (در ذيل آيات كريمه گذشته )
- رواياتى درباره برترين زنان عالم : (فاطمه (س ) مريم ، خديجه و آسيه )
- اثبات سيادت اثبات عالى ترين مراتب اصطفاء است
- اخبار غيب حضرت عيسى (ع ) معجزه قابلقبول براى مردم بود
- روايتى درباره آنچه در شريعت عيسى (ع ) آمده بود
- روايت درباره به دار آويختن حضرت عيسى (ع )
- روايتى در مورد كيفيت بالا بردن عيسى (ع ) به آسمان
- روايتى از امام رضا (ع ) درباره قضيه حضرت عيسى (ع )
- بحث روايتى ديگر در معناى محدث
- فرق ميان نبى ، رسول و محدث
- على (ع ) محدث بود
- مطالبى پيرامون ((وحى )) و واژه ((محدث ))
- تشخيص القائات رحمانى از شيطانى مستند به تاءييد الهى است و خارج از معيارهاىمعمولى تشخيص است
- توضيح اينكه : ((محدث صوت فرشته را مى شنود ولى فرشته را نمى بيند))
نکات آیه
۱ - مریم، مأمور به اطاعت خاضعانه، سجده و رکوع (نماز)، در برابر پروردگارش (یا مریم اقنتى لربّک و اسجدى و ارکعى)
۲ - سخن فرشتگان با مریم و فرمان دادن به او، درباره اطاعت خاضعانه (و اذ قالت الملئکة ... یا مریم اقنتى لربّک و اسجدى) ظاهراً جمله «یا مریم اقنتى»، گفتار ملائکه با حضرت مریم است.
۳ - برخوردارى از نعمتها و تفضّلات الهى، مسؤولیت آور است. (انّ اللّه اصطفیک و طهّرک ... یا مریم اقنتى لربّک) چون خداوند پس از آنکه مریم را برگزید و تطهیر کرد و ... وى را مأمور به اطاعت و خضوع نمود.
۴ - ربوبیّت الهى، مقتضى خضوع در برابر او (اقنتى لربّک)
۵ - خضوع در برابر خدا، زمینه کسب فیض ربوبى او (اقنتى لربک)
۶ - برخوردارى از نعمتهاى الهى، مستلزم اطاعت خاضعانه در برابر او (انّ اللّه اصطفیک ... یا مریم اقنتى)
۷ - رابطه اطاعت خاضعانه با پیراسته گشتن نفس از ناخالصى ها* (اصطفیک ... یا مریم اقنتى) خداوند سه نعمت را به مریم ارزانى داشت: گزینش (اصطفیک )، تطهیر (طهّرک) و سرآمد بودن (اصطفیک على نساء العالمین). و در برابر این سه نعمت، سه مسؤولیت از وى خواست: قنوت، سجود، رکوع. به نظر مى رسد هر یک از آن سه نعمت به ترتیب، مقتضى هر یک از این سه مسؤولیت باشد.
۸ - رابطه سجده با طهارت از آلودگى ها* (و طهّرک ... و اسجدى)
۹ - رابطه رکوع با سرآمد شدن انسان از سوى خداوند* (و اصطفیک على نساء العالمین ... و ارکعى مع الرّاکعین)
۱۰ - وجود سجده و رکوع (نماز) در ادیان گذشته (و اسجدى و ارکعى)
۱۱ - رکوع و سجود، از اجزاى مهم نماز* (و اسجدى و ارکعى) بنابراینکه مراد از رکوع و سجود، نماز باشد; و تعبیر از نماز به رکوع و سجود، دلالت بر اهمیّت این دو جزء دارد.
۱۲ - مریم، مأمور نمازگزاردن همراه با نمازگزاران (نماز جماعت)* (و ارکعى مع الرّاکعین) بنابراینکه مراد از رکوع، نماز باشد; از باب نامگذارى کل به نام جزء.
۱۳ - مطلوبیّت شرکت زنان در عبادت دستجمعى (نماز جماعت) (و ارکعى مع الرّاکعین)
۱۴ - عبادت دستجمعى و نماز جماعت در ادیان گذشته (و ارکعى مع الرّاکعین)
۱۵ - ارزش عبادت جمعى و تأثیر آن در رشد و تعالى انسان (و ارکعى مع الرّاکعین) به نظر مى رسد فرمان الهى به مریم مبنى بر عبادت جمعى (نماز جماعت)، در راستاى رشد وى باشد; به قرینه «و انبتها نباتاً حسناً» در آیه سى و هفتم.
۱۶ - لزوم حضور برگزیدگان الهى، در متن جامعه (انّ اللّه اصطفیک ... و ارکعى مع الرّاکعین)
۱۷ - امر خداوند به هماهنگى و وحدت بندگان در پرتو عبادت جمعى* (و ارکعى مع الرّاکعین) امر به عبادت جمعى، دال بر مطلوبیّت وحدت و هماهنگى بین بندگان است.
۱۸ - نقش مهمّ رکوع، در نماز جماعت (و ارکعى مع الرّاکعین) چون از نماز جماعت به رکوع تعبیر شده است، اهمیّت خاص آن معلوم مى گردد.
۱۹ - وجود عبادت کنندگان خدا و نمازگزارانى غیر از حضرت مریم، در عصر آن حضرت و ارکعى مع الرّاکعین
۲۰ - جواز حضور زن در نماز جماعت همراه مردان (و ارکعى مع الرّاکعین) در آیه فوق، به حضرت مریم امر نشده است که رکوع کن با زنان رکوع کننده ; بلکه فرموده: رکوع کن با رکوع کنندگان. (اعم از زن و مرد).
۲۱ - تشریع اجتماع مردان و زنان براى عبادت، در ادیان گذشته (و ارکعى مع الرّاکعین)
موضوعات مرتبط
- اتحاد: اهمیّت اتحاد ۱۶، ۱۷
- ادیان: ۱۰، ۱۴، ۲۱
- ارزشها: ۱۵
- اطاعت: آثار اطاعت ۷ ; عوامل اطاعت ۶
- انسان: مسؤولیّت انسان ۳
- برکت: زمینه نزول برکت ۵
- برگزیدگان: مسؤولیت برگزیدگان ۱۶
- برگزیدگى: عوامل برگزیدگى ۹
- پاکى: زمینه پاکى ۸
- خدا: اوامر خدا ۱، ۱۷ ; ربوبیّت خدا ۴ ; فضل خدا ۳ ; فیض خدا ۵ ; نعمتهاى خدا ۳، ۶
- خشوع: آثار خشوع ۷
- خضوع: آثار خضوع ۵ ; عوامل خضوع ۴، ۶
- خودسازى: عوامل خودسازى ۷
- رشد: زمینه رشد ۱۵
- رکوع: آثار رکوع ۹ ; رکوع در ادیان ۱۰
- زنان: ۱۲ نماز جماعت زنان ۱۳، ۲۰، ۲۱
- سجده: آثار سجده ۸ ; سجده در ادیان ۱۰
- عبادت: عبادت جمعى ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۷، ۲۰، ۲۱ ; عبادت در ادیان ۱۴، ۱۹
- مریم (س): ۲، ۱۹ خضوع مریم (س) ۱، ۲ ; رکوع مریم (س) ۱ ; سجده مریم (س) ۱ ; نماز مریم (س) ۱، ۱۲ ; مسؤولیت مریم (س) ۱
- ملائکه: تکلم ملائکه ۲
- نماز: ارکان نماز ۱۱ ; رکوع در نماز ۱۱، ۱۸ ; سجده در نماز ۱۱ ; نماز جماعت ۱۲، ۱۴، ۱۸ ; احکام نماز ۲۰ ; نماز در ادیان ۱۰، ۲۱
- نمازگزاران: ۱۹