نتایج جستجو

مددکاری نیازمند شود، و پیوسته ذات الهی را به بزرگترین اوصاف کمال ستایش کن. و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد

رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‌آید؛ چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است! |كه هيچ گونه باطلى نه از پيش رو و نه از پشت سر [نه در حال و

آسمان و زمین و هر که در آنهاست همه به ستایش و تنزیه خدا مشغولند و موجودی نیست در عالم جز آنکه ذکرش تسبیح و ستایش حضرت اوست و لیکن شما تسبیح آنها را فهم

به معناى حامد (ستایش کننده) گرفته شده است. ۱۲ - خداوند، سزاوار ستایش (اَنّ اللّه غنىّ حمید) «حمید» در برداشت فوق به معناى محمود (ستایش شده) گرفته شده است

می‌آورند که چون متذکّر آیات ما شوند به سجده رخ بر خاک نهند و تسبیح و تنزیه و ستایش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند. فقط کسانی به آیات

به نام خدای رحمتگر بر آفریدگان، رحمتگر بر ویژگان‌ هر ستایش ویژه‌ی خدا -پروردگار جهانیان- است. (خدای) رحمتگر بر آفریدگان، رحمتگر بر ویژگان. مالک روز بُروزِ

مى‌پردازند، و اوست ارجمند حكيم. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش خدای عالم که مقتدر و حکیم است مشغولند. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است،

(شایسته حمد و ستایش) است. (و هو الولىّ الحمید) ۹ - دریافت باران، پس از نیاز و ناامیدى، زمینه ساز توجه انسان به ولایت الهى بر هستى و روى آورى به ستایش او (و هو

اوست شكست‌ناپذير سنجيده‌كار. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش یکتا خدای عالم که مقتدر و حکیم است مشغولند. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین

خلقان، او را نامهای نیکو بسیار است، آنچه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش او مشغولند و اوست یکتا خدای مقتدر حکیم. اوست خدا، آفریننده، نوساز، صورتگر،

نامها است (که بر بهترین معانی و کاملترین صفات دلالت می‌نمایند. پس به هنگام ستایش یزدان و درخواست حاجات خویش از خدای سبحان) او را بدان نامها فریاد دارید و

اگر هنگامی آنها را به ایشان یادآوری کنند، سجده‌کنان به روی درمی‌افتند و با ستایش پروردگارشان، تسبیح می‌گویند، حال آنکه ایشان کبرجو نیستند. پهلوهایشان از خوابگاه‌ها(شان)

نکرد. پس بر آنچه می‌گویند صبر کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب با ستایش پروردگارت تسبیح گوی. و پاره‌ای از شب و به دنباله‌های سجود او را تسبیح گوی

.»، نشانگر آن است که تزکیه نفس و ستایش هاى دروغین انسان از خویش، نتیجه غفلت او از علم نامحدود خداوندى است. ۲۰ - ستایش از خویشتن و دعوى پاکى، با وجود زمینه هاى

آزادانه به ستایش موسى(ع) پرداخت مطلب بالا استفاده مى شود. ۳ - ستایش دختر شعیب از موسى(ع) نزد پدر (إنّ خیر من استئجرت القوىّ الأمین) ۴ - جواز ستایش زنان از

آیات شامل این کلمه حمد (۶۸ بار) ستايش. ثناگويى. ستودن. [آل عمران:188] و دوست دارند براى كارى كه نكرده‏اند ستوده و مدح شوند. در نهج البلاغه خطبه 220 آمده:

نستعین ۱۶ - حمد و ستایش خدا، تنها با یارى او امکان پذیر است. الحمد للّه ... إیاک نستعین از وظایفى که از سوره حمد استفاده مى شود، لزوم ستایش خداوند است. بنابراین

تکرار در قرآن: ۶۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ستايش. ثناگويى. ستودن. [آل عمران:188] و دوست دارند براى كارى كه نكرده‏اند ستوده و مدح شوند

مطمئناً مى توان بر خشم و غضب خویش فائق آمد. ۱۲ - تعدیل و کنترل نیروى غضب، مورد ستایش وحى است; نه نابودى و ریشه کن ساختن اصل آن. (و إذا ما غضبوا هم یغفرون) برداشت

آسمان ها و زمین و مجموعه هستى، شایان ستایش و تمجید است. (و تبارک الذى له ملک السموت و الأرض) واژه «تبارک» که در مقام ستایش به کار مى رود، از ماده «برکت» به