فَصُرْهُن
«صُرْهُنَّ» در اصل از ریشه «صَوْر» (بر وزن غور) گرفته شده که به معناى «قطع کردن»، «متمایل نمودن» و «بانگ زدن» است، که از میان این سه معنا، در اینجا همان معناى نخست، منظور است، یعنى: چهار مرغ انتخاب کن و آنها را ذبح نموده و قطعه قطعه کرده در هم بیامیز.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
به فتح (ص) قطع. در اقرب الموارد گويد: «صار الشىء: قطعه و فصله» همچنين است قول مجمع و صحاح و قاموس. آن را به معنى ميل دادن نيز گفتهاند ولى معنى قطع به قرآن مناسبتر است. [بقره:260]. «صُرْهُنَّ» را به ضّم و كسر (ص) از باب صار يصير هر دو خواندهاند و معنى آن در هر دو صورت قطع و مايل كردن است. در مجمع فرمود: اگر «صُرْهُنَّ» به معنى قطع باشد «اِلَيْكَ» به لفظ «فَخُذْ» متعلق است و اگر به معنى اماله باشد به «فَخُذْ» و «صُرْهُنَّ» مىشود متعلق باشد. در الميزان فرموده: قرائن كلام نشان مىدهد كه آن به معنى قطع است و تعديد به «الى9 دلالت به تضمين معنى اماله دارد يعنى: آنها را تكّه تكّه كن در حالى كه به خود متمايل كردهاى. احتمال دارد كه «اليك» متعلق به وصفى باشد نظير «مُتَوَجِّهاً-ناظِراً» يعنى آنها را پاره پاره كن در حالى كه به خود متوجّه هستى كه تو نيز چنين خواهى شد و سپس زنده خواهى گرديد. معنى آيه چنين مىشود: فرمود چهار پرنده برگير و آنها را در حالى كه خويشتن را بياد دارى پاره پاره كن سپس بر هر كوهى پارهاى از آنها بگذار و ندايشان كن، به سرعت سوى تو مىآيند. بعضى صور را به معنى اماله گرفته و آيه را چنى معنى كردهاند: چهار پرنده برگير و آنها را بخود متمايل و مأنوس كن سپس هر يك از آنها را بر كوهى بگذار آنگاه صدا كن به سرعت سوى تو آيند. اين سخن بر خلاف ظاهر و اول و آخر آيه و سختى غير قابل قبول است.
