روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۶۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي محمد بن ابي عمير عن ميسر بن عبد العزيز قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ اِشْتَرَى زِقَّ زَيْتٍ فَوَجَدَ فِيهِ دُرْدِيّاً فَقَالَ إِنْ كَانَ مِمَّنْ يَعْلَمُ أَنَّ ذَلِكَ يَكُونُ فِي اَلزَّيْتِ لَمْ يَرُدَّهُ عَلَيْهِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ أَنَّ ذَلِكَ يَكُونُ فِي اَلزَّيْتِ رَدَّهُ عَلَيْهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۶

ميسّر بن عبد العزيز گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم كه شخصى مشكى روغن زيتون خريده است و هنگامى كه آن را باز كرده در آن جرم و ته‏نشين ديده است. فرمود: اگر از كسانيست كه اجمالا مى‏دانسته كه خيكهاى روغن ته‏نشين دارد بصاحبش پس ندهد، و اگر نمى‏دانسته و گمان داشته كه روغن زلال است و خريدارى كرده مى‏تواند بيع را فسخ نمايد.