روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الصُّلْح

روي منصور بن يونس عن محمد الحلبي قال :

وَ كُنْتُ قَاعِداً عِنْدَ قَاضٍ وَ عِنْدَهُ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ جَالِسٌ فَأَتَاهُ رَجُلاَنِ فَقَالَ أَحَدُهُمَا إِنِّي تَكَارَيْتُ إِبِلَ هَذَا اَلرَّجُلِ لِيَحْمِلَ لِي مَتَاعاً إِلَى بَعْضِ اَلْمَعَادِنِ فَاشْتَرَطْتُ أَنْ يُدْخِلَنِي اَلْمَعْدِنَ يَوْمَ كَذَا وَ كَذَا لِأَنَّ بِهَا سُوقاً أَتَخَوَّفُ أَنْ يَفُوتَنِي فَإِنِ اِحْتَبَسْتُ عَنْ ذَلِكَ حَطَطْتُ مِنَ اَلْكِرَاءِ عَنْ كُلِّ يَوْمٍ اِحْتَبَسْتُهُ كَذَا وَ كَذَا وَ إِنَّهُ حَبَسَنِي عَنْ ذَلِكَ اَلْوَقْتِ كَذَا وَ كَذَا يَوْماً فَقَالَ اَلْقَاضِي هَذَا شَرْطٌ فَاسِدٌ وَفِّهِ كِرَاهُ فَلَمَّا قَامَ اَلرَّجُلُ أَقْبَلَ إِلَيَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ وَ قَالَ شَرْطُهُ هَذَا جَائِزٌ مَا لَمْ يَحُطَّ بِجَمِيعِ كِرَاهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵

محمّد بن على الحلبى گويد: من نزد قاضى بودم امام باقر عليه السّلام‏ هم آنجا بود، دو مرد آمدند و يكى از ايشان اظهار كرد من از اين مرد شتر اجاره كرده‏ام تا متاع مرا به يكى از معادن برساند و شرط كرده‏ام كه در روز معيّن مرا وارد معدن كند زيرا در آنجا در آن روز بازارى است كه مى‏توانم متاعم را بفروشم، و چون مى‏ترسم در روز معيّن نرسم و بازار از دست برود و زيان ببينم لذا شرط كرده‏ام كه اگر تا روز معيّن مرا نرساند براى هر روزى كه عقب افتد مقدارى از اجرت را كم كنم، و اين مرد چندين روز مرا دير رسانيده است. قاضى گفت: اين شرط باطل است و تمام اجرت را بايد بپردازى، چون مرد برخاست امام باقر عليه السّلام رو بمن كرده و گفت: شرطش باطل نيست و جايز است مادامى كه همه كرايه را از بين نبرد.