روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وَصْفِ الصَّلَاةِ مِنْ فَاتِحَتِهَا إِلَى خَاتِمَتِهَا

لقول ابي جعفر الثاني ع :

لاَ بَأْسَ أَنْ يَتَكَلَّمَ اَلرَّجُلُ فِي صَلاَةِ اَلْفَرِيضَةِ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ يُنَاجِي بِهِ رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۳

باستناد فرمايش امام محمّد تقى عليه السّلام كه فرموده: «اشكالى ندارد كه شخص در نماز واجب بهر لفظى كه بواسطه آن با پروردگار خود مناجات مى‏كند سخن بگويد». و اگر اين خبر هم وارد نشده بود من آن را تجويز ميكردم با استناد به خبرى كه روايت كرده‏اند: