نتایج جستجو

626 است: اول- معرفت منعم كه آفاق و انفس مشتمل بر آنست. دوم- تشكر و شادمانى به وصول آن نعمتها به او. سوم- جهد نمودن در تحصيل رضاى منعم به قدر امكان و استطاعت،

أَیْدِیهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسانَ کَفُورٌ). نه نعمتهای الهی از طریق انگیزه شکر منعم او را بیدار و به شکرگزاری و معرفت و اطاعت او وا می‌دارد، نه مجازاتهایی که

۴ تشبیهات قرآن: تشبیه به حیوانات ۷، ۱۳; تشبیه کافران ۷ تعقل: عدم تعقل در منعم ۱۳ جهنم: نقش جهنم ۱۶ حیوانات: صفات حیوانات ۹، ۱۳، ۱۴ خدا: بشارتهاى خدا ۱;

۹; منشأ علم داود(ع) ۵; نعمتهاى داود(ع) ۵، ۷; وارث داود(ع) ۱ ذکر: اهمیت ذکر منعم ۱۰; اهمیت ذکر نعمت ۱۰ سلیمان(ع): ارث سلیمان(ع) ۱; اعلام شکرگزارى سلیمان(ع)

با جعل جاعل است كه آن را واجب كند ولى واجب شايد بدون جعل باشد مثل وجوب شكر منعم، على هذا نسبتشان عموم و خصوص مطلق است. به نظر راغب ايجاب به اعتبار وقوع و

رحمه اللّه در توحيد در معنى رحيم فرموده: معنى رحمت نعمت است و راحم به معنى منعم است... معناى رحمت (در خدا) رقّت نيست كه آن از خدا منتفى است فقط به شخص رقيق

با جعل جاعل است كه آن را واجب كند ولى واجب شايد بدون جعل باشد مثل وجوب شكر منعم، على هذا نسبتشان عموم و خصوص مطلق است. به نظر راغب ايجاب به اعتبار وقوع و

خدمت تو براى آقا و منعم خود، به قدر احتياج تو باشد به او. 4- جرئت تو بر گناهان به قدر صبر تو باشد بر آتش. 5- اگر خواهى نافرمانى آقا و منعم خود كنى، طلب كن

[انفطار:6-5]. كريم فقط در اين دو آيه وصف حق تعالى آمده است. آن را در خداوند جواد و منعم معنى كرده‏اند. «رَجُلٌ كَريمٌ اَىْ جَوادٌ. قَوْمٌ كِرامٌ اَىْ اَجْوادٌ».

محبوب بالذّات و منعم عليه در اغلب شكور مى‌باشد. پس حق تعالى حبيب خود را فرموده كه از نعمت من سخن گوى كه بندگان من محتاجند و محتاج چون ذكر منعم شنود، ميل كند

اولین بازتاب وصول انسان به مرحله کمال عقلى (۴۰ سالگى) را گرایش انسان به شکر منعم حقیقى دانسته است، مطلب یاد شده به دست مى آید. ۲۰- انسان، موظف به سپاس گزارى

۳۲; محمد(ص) و زینب بنت جحش ۱۲; مسؤولیت محمد(ص) ۱۴; همسران محمد(ص) ۳۳ منعم: حقوق منعم ۱۰ نیازها: نیاز به آمیزش ۲۲ همسردارى: توصیه به همسردارى ۱، ۸، ۹; دعوت

او و اقرار شما بر آنكه او منعم است نه غير او ولى بيشتر آنها نمى‌يابند بعقل و فكر كه اين اقرار منافى با عبادت بت است چون شكر منعم واجب است نه غير او و لذا

[انفطار:6-5]. كريم فقط در اين دو آيه وصف حق تعالى آمده است. آن را در خداوند جواد و منعم معنى كرده‏اند. «رَجُلٌ كَريمٌ اَىْ جَوادٌ. قَوْمٌ كِرامٌ اَىْ اَجْوادٌ».

عبرت بنگرى، هر آينه از خواب غفلت بيدار، و اگر بيدارى، هوشيار شوى كه مخالف منعم حقيقى، سر انجام بدى خواهد داشت. بنابراين تا وقت باقى است تدارك نما. وَ مَنْ

انعام فرموده بر شما، يعنى محافظت آن كنيد به معرفت خود و اعتراف به آن و اطاعت منعم. هَلْ مِنْ خالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ‌: (استفهام انكارى) آيا هست، يعنى نيست هيچ

اعلام كرده كه شكر نعمت، كه خود در حقيقت استعمال نعمت است به نحوى كه احسان منعم را يادآورى و اظهار مى كند، و در مورد خداى تعالى برگشت به ايمان و تقوى مى

بجا مى‌آوريد از كار نيكو، فَلَنْ يُكْفَرُوهُ‌: پس هرگز ستر گرديده نشود از منعم حقيقى، يعنى نقصانى به ثواب اعمال شما نخواهد رسيد و ضايع نگردد. تفسير اثنا

است؛ «لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»، مربّى است؛ «لَهُ الدِّينُ»، منعم است؛ «ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ»، فريادرس است؛ «إِذا مَسَّكُمُ

[انفطار:6-5]. كريم فقط در اين دو آيه وصف حق تعالى آمده است. آن را در خداوند جواد و منعم معنى كرده‏اند. «رَجُلٌ كَريمٌ اَىْ جَوادٌ. قَوْمٌ كِرامٌ اَىْ اَجْوادٌ».