ریشه هود
تکرار در قرآن: ۲۱(بار)
قاموس قرآن
(به فتح ه) رجوع و توبه. «هادَالرَّجُلُ هَوْداً» يعنى توبه كردو به سوى حق برگشت. [اعراف:156]. يعنى: ما بسوى تو بازگشتيم. و نيز هود داخل شدن به دين يهوديت است گويند: «هاد تَهَوَّدَ» يعنى به دين يهوديت داخل شد. [انعام:146]. به آنان كه يهودى شدهاند هر ناخندارى را حرام كرديم، اسم فاعل آن هائِد است. هُود: (به ضم ه) به معنى يهود است [بقره:111]. گفتند هرگز داخل بهشت نشود مگر آنكس كه يهودى يا نصرانى باشد. طبرسى فرموده: درباره اين لفظ سه قول هست اول آنكه: آن جمع هائد است مثل عائذ و عوذ مذكر و مونث در آن يكسان است و آن به معنى تائب است. دوم اينكه مصدر است و به فرد و جمع صلاحيت دارد. سوم آنكه اصل آن يهود است و ياء آن حذف شده است. اقرب الموارد پس از نقل قول اول گويد: بنابراين هود كلمه عربى است و به قولى عجمى است مثل نوح و لوط و آنگاه گفته: بعيد نيست كه مخفّف يهود باشد و ياء از كثرت استعمال حذف شده است.
«عليه السلام» از انبياء كرام و نام مباركش هفت بار در قرآن آمده است. آن حضرت بر قومى به نام عاد مبعوث شد و در اثر عدم قبول دعوت وى چون مهلت خدائى به سر آمد بادى سرد و سوزان و زوزه كش، هفت شب و هشت روز به ديار آنها وزيدن گرفت و خون را در بدنها منجمد كرد و همه تار و مار شدند [حاقة:6-7]. درباره آن باد در «روح» تحت عنوان بادى كه قوم عاد را از بين برد بررسى كامل كردهايم. و نيز در «عاد» راجع به آن قوم صحبت شده است. هود «عليه السلام» در احقاف مبعوث شد كه در «حقف» گذشت، قوم او انسانهاى ماقبل تاريخاند و ذكرى در تواريخ از آنها نيامده و در تورات فعلى اشارهاى به آنها نشده است فقط قرآن كريم مقدارى از حالات آنها را در ضمن آيات نقل كرده است آياتى كه نام هود «عليه السلام» در آنها آمده به قرار ذيل است: [اعراف:65]. [هود:50-53-58-60-89]. [شعراء:124].
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| هَادُوا | ۱۰ |
| هُوداً | ۶ |
| هُدْنَا | ۱ |
| هُودُ | ۱ |
| هُودٍ | ۲ |
| هُودٌ | ۱ |
