مَشِيد
از الکتاب
«مَشِید» از مادّه «شید» (بر وزن صید) به دو معنا آمده است: نخست، به معناى ارتفاع، و دیگرى به معناى گچ، در صورت اول، «مشید» به معناى قصرهاى مرتفع و سر به آسمان کشیده است، و در صورت دوم، به معناى قصرهایى است که بسیار محکم بنا مى شود تا از حوادث روزگار مصون بماند; زیرا در آن زمان بیشتر خانه ها از گِل ساخته مى شده است، و خانه هایى که با گچ مى ساختند نسبت به خانه هاى گلین بسیار محکم تر بود.
ریشه کلمه
- شيد (۲ بار)
قاموس قرآن
به فتح (ش) گچ كارى كردن. بالا بردن. و آن به كسر (ش) گچ و نحو آن است (اقرب) [حج:45]. يعنى اى بسا چاه كهنه بى آب بر و اى بسا قصر بلند يا گچ كارى شده [نساء:78]. راغب گويد: «شيّد قواعده» يعنى پايههاى آن را محكم كرد گوئى با گچ بنا كرده. بروج مشيّده يعنى برجهاى محكم يا مرتفع.
