مَحْظُورا
از الکتاب
ریشه کلمه
- حظر (۳ بار)
قاموس قرآن
منع. راغب مىگويد: حظر آن است كه چيزى را جمع كرده در آغل بگذارى. (در اين صورت آن چيز را از ديگران منع كردهاى). از اينجاست كه محظور به معنى ممنوع آمده است [اسراء:20] عطاى پروردگار تو ممنوع نيست . [قمر:31] هشيم: چوبهاى خشكى است كه مىشكند و ميريزد. محتظر (به صيغه فاعل) كسى است كه براى باغ و يا گوسفندان خود محلّى مىسازد اين شخص چوبها و علفهاى خشكيده را جمع كرده و در ساختن ان محل به كار مىبرد مثلا آغلى از چوب و علف مىسازد آيه شريفه درباره قوم صالح است يعنى: يك صيحه بر آنها فرستاديم مانند چوبها و علفهاى خشكيده حظيره ساز شدند.
