تَحِيد
از الکتاب
«تَحِید» از مادّه «حید» (بر وزن صید) به معناى عدول کردن از چیزى و فرار کردن از آن است.
ریشه کلمه
- حيد (۱ بار)
قاموس قرآن
[ق:19] حيد به معنى كنار شدن و عدول است مثل «حاد عن الريق حيداً: مال عنه و عدل». د نهج البلاغه 189 در وصف دنيا فرموده: «وَالْعَنودُ الصَّدودُ وَ الْحَيُودُ، الْمَيُودُ» حيود صيغهْ مبالغه از حيد است يعنى: دنيا بسيار لجوج و مانع و بسيار كنار شونده و مضطرب است. معنى آيه چنين است: بيهوشى مرگ به حقّ آمد آن چيزى است كه در آن مىگريختى و متفّر بودى. اين كلمه بيشتر از يكبار در كلام اللّه مجيد نيست.
