شُورَى
از الکتاب
«شورى» از مادّه «شَوْر» هر گاه مصدر و به معناى «مشاورت» بوده باشد; باید در آیه فوق کلمه «ذو» در تقدیر گرفته شود «أَمْرُهُمْ ذُو شُورى بَیْنَهُمْ» آن گونه که بعضى از مفسران گفته اند، و یا حمل بر مبالغه و تأکید شود; زیرا ذکر «مصدر» به جاى «وصف» معمولاً همین معنا را مى رساند. ولى اگر «شورى»، به معناى کارى که در آن مشورت مى شود، بوده باشد آن چنان که «راغب» در «مفردات» گفته «اَلاَمْرُ الَّذِی یُتَشاوَرُ فِیْهِ» دیگر نیازى به تقدیر نیست (دقت کنید).
ریشه کلمه
- شور (۴ بار)
