سَمْکَهَا
از الکتاب
«سَمْک» (بر وزن سقف) در اصل، به معناى ارتفاع و بلندى است و به معناى سقف نیز آمده. در تفسیر «کبیرفخر رازى» آمده هر گاه بلندى چیزى را از سمت بالا به پایین اندازه گیرى کنند، عمق نامیده مى شود و هر گاه از سمت پایین به بالا اندازه گیرى کنند، سمک نامیده مى شود.
