حَفَدَة
از الکتاب
«حَفَدَة» جمع «حافد» در اصل به معناى کسى است که بدون انتظار پاداش، با سرعت همکارى مى کند، ولى در آیه مورد بحث، به عقیده بسیارى از مفسران، منظور نوه ها است و بعضى خصوص نوه هاى دخترى را گفته اند. بعضى دیگر معتقدند که «حَفَدَه» به فرزندان بزرگ که مى توانند کمک و همکارى کنند اطلاق شده است. و بعضى آن را هرگونه معاون و کمک کار را اعم از فرزندان و غیر فرزندان دانسته اند.
ریشه کلمه
- حفد (۱ بار)
