حَسْرَتَنَا
از الکتاب
«حسرت» از مادّه «حَسْر» به معناى اندوه و غم بر چیزهایى است که از دست رفته و پشیمانى به بار آورده است. «راغب» در «مفردات» مى گوید: این کلمه از مادّه «حسر» (بر وزن حبس) به معناى برهنه کردن و کنار زدن لباس است; و از آنجا که در موارد ندامت و اندوه بر گذشته، گویى پرده هاى جهل کنار رفته، این تعبیر به کار مى رود. ولى عرب هنگامى که زیاد متأثر شود خودِ «حسرت» را مخاطب قرار داده و مى گوید: «یا حَسْرَتَنَا» گویا شدت حسرت چنان است که به صورت موجودى در مقابل او مجسم شده است. چرا که این حالت، معمولاً در مواقعى به انسان دست مى دهد که نیروى جبران مشکلات و شکست ها را از دست داده، گویى از توانایى و قدرت برهنه شده است.
