روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۳۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن صفوان بن يحيي عن ابي اسامه زيد الشحام قال قال لي ابو عبد الله ع :

اِقْرَأْ عَلَى مَنْ تَرَى أَنَّهُ يُطِيعُنِي مِنْهُمْ وَ يَأْخُذُ بِقَوْلِيَ اَلسَّلاَمَ وَ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلْوَرَعِ‏ فِي دِينِكُمْ وَ اَلاِجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ اَلْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ وَ طُولِ اَلسُّجُودِ وَ حُسْنِ اَلْجِوَارِ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ ص‏ أَدُّوا اَلْأَمَانَةَ إِلَى مَنِ اِئْتَمَنَكُمْ عَلَيْهَا بَرّاً أَوْ فَاجِراً فَإِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ كَانَ يَأْمُرُ بِأَدَاءِ اَلْخَيْطِ وَ اَلْمِخْيَطِ صِلُوا عَشَائِرَكُمْ وَ اِشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ فَإِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ إِذَا وَرِعَ فِي دِينِهِ وَ صَدَقَ اَلْحَدِيثَ وَ أَدَّى اَلْأَمَانَةَ وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ اَلنَّاسِ قِيلَ هَذَا جَعْفَرِيٌ‏ فَيَسُرُّنِي ذَلِكَ وَ يَدْخُلُ عَلَيَّ مِنْهُ اَلسُّرُورُ وَ قِيلَ هَذَا أَدَبُ‏ جَعْفَرٍ وَ إِذَا كَانَ عَلَى غَيْرِ ذَلِكَ دَخَلَ عَلَيَّ بَلاَؤُهُ وَ عَارُهُ وَ قِيلَ هَذَا أَدَبُ‏ جَعْفَرٍ فَوَ اَللَّهِ لَحَدَّثَنِي‏ أَبِي ع‏ أَنَّ اَلرَّجُلَ كَانَ يَكُونُ فِي اَلْقَبِيلَةِ مِنْ‏ شِيعَةِ عَلِيٍّ ع‏ فَيَكُونُ زَيْنَهَا آدَاهُمْ‏ لِلْأَمَانَةِ وَ أَقْضَاهُمْ لِلْحُقُوقِ وَ أَصْدَقَهُمْ لِلْحَدِيثِ إِلَيْهِ وَصَايَاهُمْ وَ وَدَائِعُهُمْ تُسْأَلُ اَلْعَشِيرَةُ عَنْهُ فَتَقُولُ مَنْ مِثْلُ فُلاَنٍ إِنَّهُ لآَدَانَا لِلْأَمَانَةِ وَ أَصْدَقُنَا لِلْحَدِيثِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۸۵

از ابى اسامه زيد شحّام گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: به هر كدام كه مى‏دانى از من فرمان مى‏برند و به گفته من عمل مى‏كنند سلامِ مرا برسان، و من به شما سفارش مى‏كنم به تقواى خداى عز و جل و ورع در ديانتِ خود و كوشش براى خدا و راستگوئى و پرداخت امانت و طول دادنِ سجده و خوش همسايگى كه محمد (ص) اينها را آورده است. امانتِ هر كه به شما امانت سپرده پس‏ دهيد، خوش كردار باشد يا بدكار زيرا رسول خدا (ص) را شيوه اين بود كه مى‏فرمود: نخ و سوزنى را هم به صاحبش بپردازيد. با تيره خود پيوست كنيد و بر سرِ جنازه مرده‏هاشان حاضر شويد و از بيمارهاشان عيادت كنيد و حقوقِ آنها را بپردازيد زيرا هر مردى از شماها هر گاه در دينِ خود ورع داشته باشد و راست گويد و امانت را بپردازد و با مردم خوش رفتارى كند و گفته شود اين جعفرى است من شاد مى‏شوم و از او شادى بر من وارد مى‏شود و گفته مى‏شود اين اثرِ پرورش جعفر است، به خدا سوگند كه پدرم برايم باز گفت كه: مردى در ميان يك قبيله از شيعه‏هاى على (ع) بود و زيورِ آن قبيله بشمار مى‏رفت از همه بهتر امانت را مى‏پرداخت و حقوق را مراعات مى‏كرد و راستگوتر بود و همه وصيّت و امانت خود را بدو مى‏سپردند از همه مردم عشيره كه از او پرسش مى‏كردى مى‏گفتند: چه كسى مانندِ فلانى است، راستى كه او از همه ماها امانت پردازتر و راستگوتر است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۴۸

زيد شحام گويد: حضرت صادق عليه السلام بمن فرمود: بهر كس از مردم كه ببينى پيروى از من كنند و بگفتار من عمل كنند سلام مرا برسان، و من بشما سفارش كنم كه نسبت بخدا عز و جل تقوى داشته باشيد و در دين خود پارسا باشيد و در راه خدا كوشش كنيد، و براستگوئى و باداء امانت و طول دادن سجده و نيكى با همسايه شما را سفارش ميكنم زيرا محمد صلى اللَّه عليه و آله همين دستورات را آورده است هر كه بشما امانت سپرده باو پس بدهيد نيكرفتار باشد يا بدكردار، زيرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله دستور ميداد كه سوزن و نخ را نيز بصاحبش پس دهيد، و با فاميل خود پيوند داشته باشيد، و بجنازه‏ مرده‏هاشان حاضر شويد، و بيمارانشان را عيادت كنيد، و حقوقشان را بپردازيد، زيرا هر كس از شما كه در دينش پارسا باشد و راستگو باشد و امانت را بصاحبش برگرداند و اخلاقش با مردم خوب باشد گويند: اين جعفرى است و اين مرا شاد كند و از جانب او شايد در (دل) من آيد و گويند: اين روش پسنديده جعفر (بن محمد) است بخدا سوگند پدرم براى من حديث كرد كه مردى از شيعيان على عليه السلام در قبيله‏اى بود و زينت آن قبيله بشمار ميرفت، از همه آنها در پرداخت امانت بهتر بود، و حقوقشان را بهتر مراعات ميكرد، و در گفتار راستگوتر بود، و سفارشات و همه وصيتهاى اهل قبيله و سپردهاشان را آنان بدو مى‏سپردند و چون از او پرسش ميكردى ميگفتند: كيست مثل فلان كس؟ او در پرداخت امانت و راستگوئى از همه ما بهتر است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۹۳

ابو على اشعرى روايت كرده است، از محمد بن عبد الجبّار و محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان، و هر دو، از صفوان بن يحيى، از ابو اسامه زيد شحّام كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود كه: «سلام مرا برسان به هر كه ببينى كه مرا اطاعت مى‏كند از ايشان، و گفتار مرا مى‏گيرد و به آن عمل مى‏كند. و شما را وصيّت مى‏كنم و امر مى‏نمايم به تقوى و پرهيز از خداى عز و جل، و پارسايى در دين خود، و سعى و كوشش در طاعت از براى خدا، و راستى سخن و خبر كه در آن دروغ نگوييد، و اداى امانت، و طول سجود، و نيكى همسايگى، كه محمد صلى الله عليه و آله با اينها آمده و اين امور را آورده است. امانت را برسانيد به كسى كه شما را بر آن امين داشته؛ خواه نيكوكار باشد و خواه نابكار؛ زيرا كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به اداى رشته و سوزن امر مى‏فرمود. خويشان خويش را صله كنيد، و به جنازه‏هاى ايشان حاضر شويد، و بيماران ايشان را عيادت كنيد، و حقوق ايشان را ادا نماييد. پس به درستى كه مردى از شما، چون در دينش پارسايى كند، و در حديث راست گويد، و امانت را به صاحبش‏ برساند، و خُويش با مردم خوش باشد، گفته مى‏شود كه: اينك، جعفرى است (يعنى منسوب به سوى حضرت امام جعفر و شيعه او است)، و اين امر، مرا شاد مى‏كند، و از آن، خوشحالى و سرور بر من داخل مى‏شود. و گفته مى‏شود كه: اين ادب، ادب و هنر جعفر است. و چون بر غير اين باشد (كه مذكور شد)، بلا و زحمت و ننگش بر من داخل مى‏شود و مى‏گويند كه: اين ادب جعفر است؛ پس به خدا سوگند كه پدرم عليه السلام مرا حديث كرد كه: مردى از شيعيان على عليه السلام بود كه در قبيله‏اى بود، و زينت آن قبيله مى‏بود. از همه ايشان امانَت را به صاحبش ردكننده‏تر، و از ايشان حقوق را به جاآورنده‏تر، و راستگوترينِ ايشان بود در باب سخن و خبر. همه وصايا و امانت‏هاى ايشان به سوى او و در نزد او بود، و آن قبيله و خويشانش كه از او سؤال مى‏شدند، مى‏گفتند كه: كى مثل و مانند فلانى است؟ به درستى كه او از همه ما امانت را به جا رساننده‏تر، و در باب سخن و خبر راستگوترين ما است».