روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ إِذَا قَرَأْتُ‏ اَلْقُرْآنَ‏ فَرَفَعْتُ بِهِ صَوْتِي جَاءَنِي اَلشَّيْطَانُ فَقَالَ إِنَّمَا تُرَائِي بِهَذَا أَهْلَكَ وَ اَلنَّاسَ قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اِقْرَأْ قِرَاءَةً مَا بَيْنَ اَلْقِرَاءَتَيْنِ تُسْمِعُ أَهْلَكَ وَ رَجِّعْ‏ بِالْقُرْآنِ‏ صَوْتَكَ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ اَلصَّوْتَ اَلْحَسَنَ يُرَجَّعُ فِيهِ تَرْجِيعاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۳۳

از ابى بصير گويد: به امام باقر (ع) گفتم: هر گاه قرآن را بلند بخوانم شيطانم آيد و گويد: تو با اين كار به خاندان خود و مردمِ ديگر خودنمائى مى‏كنى. فرمود: اى محمد، تو با آواز متوسطى قرآن بخوان كه‏ خاندانت بشنوند و در خواندن قرآن آوازت را چرخ بده زيرا خدا عز و جل دوست دارد آواز خوب را كه در آن چرخ دادن باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۱

ابو بصير گويد: بحضرت باقر عليه السلام عرضكردم: هر گاه قرآن را با صداى بلند ميخوانم شيطان نزدم آيد و گويد: تو با اين كار بخانواده خودت و مردم خودنمائى (و ريا) ميكنى؟ فرمود: اى ابا محمد با صوت (و آواز) متوسطى بخوان كه خانواده‏ات بشنوند، و آوازت را در خواندن قرآن در گلو بچرخان زيرا خداى عز و جل آواز خوش را كه در گلو چرخانده شود دوست دارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۴۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن محبوب، از على بن ابى حمزه، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه: چون قرآن را بخوانم و آوازم را به آن بلند سازم، شيطان به نزد من آيد و گويد: جز اين نيست كه به اين خواندن، با اهل خود و مردمان ريا مى‏كنى. فرمود كه: «اى ابومحمد! بخوان، آن خواندنى كه ميان دو خواندن باشد (يعنى بلند و آهسته، كه نه آهسته باشد و نه بلند) در حالى كه آن را به اهل خود بشنوانى، و آواز خود را به قرآن ترجيع كن؛ زيرا كه خداى عز و جل آواز خوش را دوست مى‏دارد، كه در آن ترجيع شود، ترجيع شدنى» «۱». ( ۱). مترجم گويد كه: مراد از ترجيع، آن است كه اصل جوهر، آواز خوشى داشته باشد، بى‏آنكه تكرير و حركت آواز در گلو و تحريرى در آن باشد، يا آنكه اين حديث محمول است بر تقيّه؛ چه هيچ‏يك از علماى علّام، غنا در باب قرآن را، از غناى حرام استثنا نكرده‏اند.( مترجم)