روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۴۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابي عبد الله الفرا عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَعْلَمُ مَا يُرِيدُ اَلْعَبْدُ إِذَا دَعَاهُ وَ لَكِنَّهُ يُحِبُّ أَنْ تُبَثَّ إِلَيْهِ اَلْحَوَائِجُ فَإِذَا دَعَوْتَ فَسَمِّ حَاجَتَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۱

از ابى عبد اللَّه فراء، از امام صادق (ع) فرمود: راستى خدا تبارك و تعالى مى‏داند كه بنده هر گاه به درگاهش دعا كند چه مى‏خواهد ولى او دوست دارد كه حوائج به‏ درگاه او شرح داده شود، پس چون به درگاه او دعا كردى، حاجتت را نام ببر. و در حديث ديگر فرمود: راستى خدا عز و جل حاجت تو را مى‏داند و آنچه را مى‏خواهى هم مى‏داند ولى دوست دارد كه هر حاجتى براى او شرح داده شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۵

ابو عبد اللَّه فراء گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود: خداى تبارك و تعالى ميداند كه بنده‏اش چه ميخواهد هر گاه بدرگاهش دعا كند، ليكن دوست دارد كه حاجتها بدرگاهش شرح داده شود پس هر گاه دعا كردى حاجتت را نام ببر. و در حديث ديگرى گويد: كه فرمود: خداى عز و جل حاجت تو را ميداند و نيز داند كه تو چه خواهى ولى دوست دارد كه حاجتهاى (خود را) بدرگاه او شرح دهى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۱۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از ابوعبداللَّه فراء، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه خداى- تعالى- مراد بنده خود را مى‏داند، و مى‏داند كه چه مى‏خواهد چون او را مى‏خواند، وليكن دوست مى‏دارد كه حاجت‏هاى خود را در نزد او متفرّق سازد (به آنكه همه را بيان كند و ظاهر سازد). پس چون دعا كنى حاجت خود را نام ببر».