روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور عن يونس قال اخبرني من رفعه الي ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلاَ اِقْتَحَمَ اَلْعَقَبَةَ `وَ مََا أَدْرََاكَ مَا اَلْعَقَبَةُ `فَكُّ رَقَبَةٍ يَعْنِي بِقَوْلِهِ فَكُّ رَقَبَةٍ وَلاَيَةَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فَإِنَّ ذَلِكَ فَكُّ رَقَبَةٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۹۵

از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۱۱- ۱۳ سوره بلد): خود را به گردنه نينداخته، چه مى‏دانى گردنه چيست؟ آزاد كردن بنده است» مقصود از «آزاد كردن بنده» ولايت امير المؤمنين (ع) است، زيرا آن است آزاد كردن بنده.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۹۲

امام صادق عليه السلام در باره قول خداى عز و جل: «خود را بگردنه نينداخته، تو چه دانى گردنه چيست؟ آزاد كردن بنده است ۱۳۰ سوره ۹۰-» فرمود: مقصود خدا از آزاد كردن بنده ولايت امير المؤمنين عليه السلام است، زيرا ولايت آزاد كردن بنده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۴۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از يونس روايت‏ كرده است كه گفت: خبر داد مرا كسى كه آن را مرفوع ساخت به سوى امام جعفر صادق عليه السلام در قول خداى تعالى: «فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ* وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ فَكُّ رَقَبَةٍ» «۱»، يعنى: «پس، به تكلف در نيامد در امر سخت. و چه دانا گردانيد تو را كه چيست آن امر سخت؟ و آن، گشودن گردنى است از بند بندگى و رهانيدن تنى از قيد بردگى». كه حضرت فرمود كه: «مقصود خدا از گفتار خويش كه مى‏فرمايد: گشودن گردن و رهانيدن تن از بند بندگى به آزادى، ولايت امير المؤمنين عليه السلام است؛ زيرا كه آن باعث گشودن گردن و رهانيدن تن است از آتش دوزخ». __________________________________________________

(۱). بلد، ۱۱- ۱۲.